Η πύκνωση διαταράξεων σε διαφορετικά πεδία της δημόσιας ζωής έχει επανεγκαταστήσει στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος την έννοια/την επιδίωξη της ασφάλειας. Υπό διαφορετικές μορφές, σίγουρα, όμως με μια υπορρέουσα απαίτηση της εποχής: να υπάρχουν/να εξασφαλίζονται σταθερές στη ζωή των ανθρώπων, να απομακρύνονται κίνδυνοι, να προλαμβάνονται ή να εκτονώνονται απειλές. Με τη σειρά του, αυτό επηρεάζει το κλίμα διαμόρφωσης της δημόσιας πολιτικής – από ένα σημείο και πέρα καθορίζει το ίδιο το περιεχόμενο της πολιτικής.

Τα μείζονα γεωπολιτικά διακυβεύματα στην άμεση γειτονιά μας –η ανεπούλωτη πληγή του Μεσανατολικού σε ανάφλεξη, μετά το Ουκρανικό– δημιουργούν πιεστικά ερωτηματικά ασφάλειας σε πολλά επίπεδα. Τι απομένει/τι ανατρέπεται από συμμαχίες και σχεδιασμούς μέλλοντος; Τι συνέπειες μπορεί να έχει η ανθρώπινη τραγωδία που βρίσκεται σε εξέλιξη στα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά και η αναταραχή στο Ισραήλ σε επίπεδο προσφυγικών ροών νέας εποχής; Τι επιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν –μακρύτερα ή πλησιέστερα σ’ εμάς– από εκδηλώσεις μέχρι και με τρομοκρατικό περιεχόμενο; Στο τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας, μια σειρά από αναλύσεις προσεγγίζουν διαστάσεις της γεωπολιτικής αναταραχής όπως αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη, με ανατροπές και ανάγκη επανατοποθέτησης – αλλά και με μεταβολή στις απαιτήσεις από την πολιτική διαχείριση.

Από την άλλη, μπορεί η μνήμη των μεγάλων καταστροφών του φετινού καλοκαιριού και των αρχών του φθινοπώρου, δηλαδή των μεγάλων πυρκαγιών κι ακόμη περισσότερο των πλημμυρικών φαινομένων, να υποχρεώνει σε συνειδητοποιήσεις γύρω από την κλιματική αλλαγή και τις εντελώς άμεσες, απτές επιπτώσεις της στη ζωή. πλην όμως υποχρεώνει και σε νέες στάσεις απέναντι στους κινδύνους που –γίνεται όλο και πιο φανερό– θα μας συνοδεύουν εφεξής. Αυτό, με τη σειρά του, ανακινεί το συνολικότερο ζήτημα της δημιουργίας συνείδησης για την ανάγκη ασφαλιστικής κάλυψης, πολύ πέρα από τις στάσεις του παρελθόντος. Το αφιέρωμα στην ιδιωτική ασφάλιση αυτού του τεύχους προσεγγίζει το θέμα της ασφαλιστικής πραγματικότητας σε μια –εν πολλοίς– διστακτική ακόμη Ελλάδα.

Όμως και στο άλλο, μείζον πεδίο της οικονομικής και κοινωνικής συνάμα ζωής, όπου το αίτημα της εξασφάλισης λειτουργεί εντονότατα –εκείνο της κοινωνικής ασφάλισης, μετά τη δεκαετία ανώμαλης προσγείωσης των Μνημονίων–, επισημαίνεται η διάσταση της συμπληρωματικής λειτουργίας ασφαλιστικών καλύψεων.

Ανόμοιες αυτές οι πτυχές προσέγγισης της υπόθεσης της ασφάλειας που μόλις είδαμε, πλην όμως σε κάποιο επίπεδο λειτουργούν παράλληλα ως πλαίσιο και ως ζητούμενο της κοινωνικής ζωής. Και, υπ’ αυτή την έννοια, δημιουργούν μια συνολική νέα συνθήκη για την άσκηση δημόσιας πολιτικής: αυτή τη συνθήκη θα τη βρίσκουμε όλο και εντονότερη μπροστά μας – πολίτες, ιδιώτες, επιχειρήσεις, συντελεστές της πολιτικής.