Θέτουμε στον αναγνώστη – και εαυτό μας, άλλωστε – το ερώτημα ποιος και πώς θα προετοιμάσει την κοινή γνώμη για την επόμενη φάση των ΕλληνοΤουρκικών, μετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα και την εκκίνηση, πιο οργανωμένα παρά ποτέ, κινήσεων «χαμηλής πολιτικής» με Χάγη ή κάτι αντίστοιχο στον ορίζοντα για τις βασικότερες διαφορές των δυο χωρών. Η λανθάνουσα αμφιβολία ήταν κατά  πόσον μια Κυβέρνηση που φιλοξενεί μέσα της σαφώς αντίθετες προς την λογική της αναζήτησης ισορροπίας με την Τουρκία θα μπορούσε να βγει και να υπερασπιστεί ευθέως την βάση της εν εξελίξει πολιτικής της σε ένα τόσο βαρύ και δυνητικά διαιρετικό ζήτημα.

Ήδη, σε ένα έμμεσα μεν αλλ’ ουσιαστικά σχετιζόμενο επίσης βαρύ θέμα – το Μεταναστευτικό – η Κυβέρνηση προχώρησε σε ασκήσεις θάρρους. Ενδιαφέρον να το δούμε, στην εξέλιξή του. Πρόκειται για την (μέσω τροπολογίας στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο) πρόβλεψη ότι μετανάστες που έχουν τουλάχιστον 3 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα χωρίς ποινικό μητρώο, συν απόδειξη προσφοράς εργασίας, με καθεστώς εξαρτημένης εργασίας ή υπηρεσιών ή έργου, θα μπορούν να αποκτήσουν ειδική άδεια διαμονής για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους. Πρόκειται για εφάπαξ δυνατότητα. η οποία δεν ανοίγει αφ’ εαυτής άλλη προοπτική όπως οικογενειακής επανένωσης ή μονιμότερης διαμονής. ούτε φέρνει πλησιέστερα, νομικά τουλάχιστον, πλήρη νομιμοποίηση. (Ντρεπόμαστε να το πούμε, αλλά η λύση θυμίζει κάπως την τακτοποίηση αυθαιρέτων). Εκατοντάδες επιχειρήσεις του κατασκευαστικού τομέα, χιλιάδες αγροτικών εκμεταλλεύσεων – χώρια βέβαια η πανσπερμία του επισιτισμού/τουρισμού – θα έχουν έτσι την ευκαιρία να βρουν το εργατικό δυναμικό το οποίο εδώ και καιρό φωνάζουν ότι χρειάζονται επειγόντως, ιδίως από τότε «που έφυγαν οι Αλβανοί». (Πάλι, ντρεπόμαστε να το πούμε, αλλά… εν μέρει τους δίνεται η δυνατότητα να πάψουν να κινούνται στην σφαίρα της προσφοράς μαύρης εργασίας, η οποία σφαίρα «προσφέρει» μεν ευνοϊκότερα μεροκάματα, αλλ’ υποτίθεται ότι βρίσκει απέναντι τον νομοθέτη και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς…». Πρόκειται  για – κατά τους υπολογισμούς του Υπουργείου Εργασίας – 30.000 δυνητικούς δικαιούχους, πάντως άλλοι υπολογισμοί πλησιέστερα στην αγορά κάνουν λόγο για 50.000 ενδιαφερομένους. Μέσα σε βραχύ διάστημα από την χορήγηση της αδείας θα υποβάλλονται στοιχεία – ασφαλιστικά, μισθοδοσίας – που θα αποδεικνύουν ότι ο αλλοδαπός όντως εργάζεται, άρα δεν επιχειρεί να «παίξει το σύστημα». Σημειωτέον ότι ένα τέτοιο παραθυράκι άδειας εργασίας – ιδίως για εργάτες γης, αλλά και για εργαζόμενους χαμηλής ή/και μεσαίας εξειδίκευσης – υπάρχει ήδη, πλήν όμως με την απαίτηση 7ετους τουλάχιστον παραμονής στην Ελλάδα. ΧΩΡΙΣ την προϋπόθεση της απόδειξης εργασίας και την πρόβλεψη ελέγχου είχαν γίνει «τακτοποιήσεις» – ιδίως Αλβανών – το 1997-98, το 2001 και το 2005-07, δηλαδή επί ΠΑΣΟΚ/Κ. Σημίτη και ΝΔ/Κ. Καραμανλή, για συνολικά σχεδόν 565.000 άτομα.

Τίποτε απ’ αυτά, ούτε άλλωστε η σύγκριση με το τι αντίστοιχα καθεστώτα υπάρχουν στην Ευρώπη – Ιταλία, Γαλλία – δεν αποδείχθηκε αρκετό για να αποθαρρύνει – ήδη – τον Αντώνη Σαμαρά να εγκαλέσει την κυβερνητική πρωτοβουλία (Δημήτρη Καιρίδη για την αρμοδιότητα του Μεταναστευτικού, Αδώνιδος Γεωργιάδη για την εργασιακή διάσταση) για δημιουργία «φάρου προσέλκυσης λαθρομεταναστών» μέσω αιφνιδιαστικής κατάθεσης τροπολογίας. «Κι αυτό, την ώρα που το Μεταναστευτικό συγκλονίζει όλη την Ευρώπη, η οποία αναζητεί αυστηρότερη πολιτική!». (Ούτε βέβαια λειτούργησε αποθαρρυντικά, παλιότερη εγκύκλιος της Εισαγγελίας Αρείου Πάγου – η οποία μετέπειτα κοινοποιήθηκε από τις κατά τόπους Εισαγγελίες – που συνιστούσε να μην χρησιμοποιείται ο όρος λαθρομετανάστες, καθώς αυτός εκτός του ότι «δεν είναι δόκιμος», δεν συναντάται στην ελληνική νομοθεσία – όπου γίνεται λόγος μόνο για «παράνομη ή παράτυπη είσοδο στην χώρα» – ενώ είναι και «μειωτικός για την προσωπικότητα του ατόμου». Ψιλά γράμματα, θα πείτε).

Πάντως αυτή η, πολλαπλά ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία της Κυβέρνησης του 2023-24 για κάποια κανονικοποίηση της κατάστασης στο Μεταναστευτικό «κοντά στην πραγματικότητα» και όχι στο φαντασιακό της απειλής και την εύκολη πολιτική εκμετάλλευση, δείχνει ότι επιχειρούνται ασκήσεις θάρρους. Δεδομένου ότι οι Αδ. Γεωργιάδης-Δημ. Καιρίδης είναι αμφότεροι ανεπίληπτα συντηρητικής αποχρώσεως, και με ροπή σε έντονο λόγο, αλλά και ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι με λυμένο το ζωνάρι επ’ εσχάτων, οι ασκήσεις αυτές υπόσχονται/απειλούν να έχουν ενδιαφέρον.