Επτά ήπειροι, 164.000 χιλιόμετρα, 13 μήνες, και αμέτρητα εμπειρίες.

Τι θα συνέβαινε αν αφήνατε για έναν χρόνο τα πάντα πίσω – σπίτι, δουλειά, σχολείο – και ξεκινούσατε με τα παιδιά σας ένα ταξίδι γνώσης; Αυτό ακριβώς έκαναν η Άντι και ο Ράντι Άλμοντ από το Κολοράντο, μαζί με τα παιδιά τους, τον 13χρονο Φιν και τη 10χρονη Άρια, ταξιδεύοντας από το Μαρόκο μέχρι την Ανταρκτική και από την Ινδονησία μέχρι τα Ιμαλάια.

Η ιδέα γεννήθηκε χρόνια πριν, όταν η Άντι διάβασε στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς τους το «One Year Off», ένα βιβλίο που πρότεινε την ιδέα για ένα οικογενειακό ταξίδι σε ολόκληρο τον κόσμο. Από τότε, το πλάνο τους άρχισε να παίρνει μορφή: περιόρισαν τα έξοδά τους, άρχισαν να αποταμιεύουν, έβαλαν στον πάγο την εργασία τους και το σχολείο των παιδιών ξενοίκιασαν το σπίτι τους και, το καλοκαίρι του 2022, οι Άλμοντ επιβιβάστηκαν σε μια πτήση για Καζαμπλάνκα.

Η μεγαλύτερη ανησυχία των γονιών ήταν η εκπαίδευση των παιδιών. Η κατ’ οίκον διδασκαλία δεν τους ενδιέφερε καθώς, όπως λένε, την είχαν «χορτάσει» κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Αντ’ αυτού, συνεργάστηκαν με τους δασκάλους των παιδιών τους για να δημιουργήσουν ένα ευέλικτο και διαθεματικό πρόγραμμα. Κάθε χώρα που επισκέπτονταν, συνδυαζόταν με βιβλία που άγγιζαν θέματα αντίστοιχα με αυτά που θα μελετούσαν στην τάξη. Στη Νότια Αφρική, αντί για το «To Kill a Mockingbird», διάβασαν το «Cry, the Beloved Country» και το «Born a Crime» του Τρέβορ Νόα, αγγίζοντας θέματα φυλετικής ταυτότητας και δικαιοσύνης.

Βόλτα με καμήλες, στην έρημο Σαχάρα, στο Μαρόκο. Φωτ. Άλμοντ

Στη Σαχάρα απόλαυσαν ηλιοβασιλέματα στους αμμόλοφους, και την έρημο διαδέχτηκαν οι καταδύσεις στη Ζανζιβάρη, όπου τα παιδιά πήραν πιστοποίηση PADI, μαθαίνοντας παράλληλα νόμους της φυσικής όπως ο νόμος του Boyle. Στη Βραζιλία, παρακολούθησαν μαθήματα πορτογαλικών στην πράξη – στα μπακάλικα, στα φαρμακεία, στους δρόμους. Στην Αργεντινή, φόρεσαν φανέλες της εθνικής ομάδας για να πανηγυρίσουν τον τελικό του Μουντιάλ δίπλα στους ντόπιους. Στην Ινδονησία έμαθαν για θαλάσσια βιοποικιλότητα και θαύμασαν το «wunderpus», ένα χταπόδι που αλλάζει μορφή για να μοιάζει με θαλάσσιο φίδι. Στην Ελλάδα, άκουγαν την «Ιλιάδα» στο αυτοκίνητο καθώς περιηγούνταν στην Πελοπόννησο. Κάθε τόπος, ένα νέο κεφάλαιο.

Στους Δελφούς. Φωτ. Άντι Άλμοντ

Οι ώρες μεταξύ εξερεύνησης και δραστηριοτήτων γίνονταν χρόνος για ανάγνωση, ημερολόγια και μαθηματικά. Οι επικοινωνίες με φίλους πίσω στην πατρίδα γίνονταν μέσω WhatsApp και FaceTime. Το Wi-Fi δεν ήταν πάντα διαθέσιμο — αλλά ήταν και αυτή η έλλειψη μέρος της εμπειρίας.

Στην κρουαζιέρα του στην Ανταρκτική, παρακολούθησαν ομιλίες για την κλιματική αλλαγή και κράτησαν σημειώσει για την άγρια πανίδια. Η Άρια ολοκλήρωσε πεζοπορία δύο εβδομάδων μέχρι τη βάση του Άνναπουρνα στα Ιμαλάια. Ο Φιν πέρασε έναν μήνα στην Ταϊβάν, βελτιώνοντας τα κινέζικά του — μια εμπειρία που χαρακτήρισε «καθοριστική».

Στην Ανταρκτική παρέα με πιγκουίνους. Φωτ. Άντι Άλμοντ

Η τελευταία ημέρα του σχολείου βρήκε τα παιδιά στη Γαλλική Πολυνησία. Φωτ. Άντι Άλμοντ.

Ο τελευταίος τους σταθμός ήταν η Γαλλική Πολυνησία, και συνδυάστηκε με το τελευταίο βιβλίο της χρονιάς το «Kon-Tiki» του Θορ Χέγερνταλ.

Παραδόξως, ολόκληρο το ταξίδι κόστισε λιγότερο από έναν χρόνο ζωής στο Κολοράντο με ενοίκιο και λογαριασμούς, σούπερ μάρκετ και άλλες δραστηριότητες. Με προσεκτικό προγραμματισμό και επιλογή οικονομικών προορισμών στη Νοτιοανατολική Ασία και τη Νότια Αμερική, η οικογένεια τα κατάφερε χωρίς να εξαντληθεί οικονομικά.

Οι γονείς  θεωρούν πως ήταν το πιο σημαντικό δώρο που μπορούσαν να κάνουν στα παιδιά τους, και εκείνα φαίνεται πως συμφωνούν: ο Φιν λέει πως κατανόησε βαθύτερα πώς λειτουργεί ο κόσμος και εκτιμά ακόμα περισσότερο τη ζωή τους στις ΗΠΑ. Η Άρια λέει πως μετά από αυτό το απίθανο ταξίδι σε όλο τον κόσμο, νιώθει άνετα να ζήσει σε αρκετές χώρες. Θα κουβαλούν αυτές τις μοναδικές αναμνήσεις για μια ζωή.