Μετά από έξι μήνες επίπονων διαπραγματεύσεων, η ολλανδική ακροδεξιά έφτασε στην αποζητούμενη συμφωνία για έναν νέο κυβερνητικό συνασπισμό.

Για να τα καταφέρει, το κόμμα του Γκερτ Βίλντερσ αναγκάστηκε να αμβλύνει ορισμένες από τις πιο σκληρές πολιτικές που ευαγγελιζόταν του κατά του Ισλάμ, καθώς και να υποχωρήσει από την πρότασή του για δημοψήφισμα σχετικά με την αποχώρηση της Ολλανδίας από την ΕΕ. Ακόμα κι έτσι όμως, το «ωστικό κύμα»  θα χτυπήσει σύντομα τις ισορροπίες στην Ε.Ε. σε ό,τι αφορά την άμυνα, τον επόμενο προϋπολογισμό και το Κλίμα.

Ο συνασπισμό του ακροδεξιού κόμματος για την Ελευθερία (PVV) του Βίλντερς μαζί με το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (VVD), το δεξιό λαϊκιστικό Κίνημα Αγροτών-Πολιτών (BBB) και το κεντρώο Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο (NSC), θέλει να περάσει την «αυστηρότερη πολιτική ασύλου που έχει υπάρξει ποτέ» μέσω ενός νόμου που θα επικαλείται τις «προσωρινές» συνθήκες κρίσης. Θα επιδιώξει επομένως να εξαιρεθεί από ορισμένους μεταναστευτικούς κανόνες της ΕΕ, θέτοντας τη Χάγη σε πορεία σύγκρουσης με τις Βρυξέλλες, οι οποίες μόλις κατέληξαν σε ένα νέο σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο.

Σύγκρουση προβλέπεται και στο ζήτημα της διεύρυνσης της Ε.Ε. αφού η Ολλανδία υποβαθμίζει τις γεωπολιτικές εκτιμήσεις και θεωρεί ως μόνο σημαντικό κριτήριο ένταξης στην Ένωση τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις. Αυτή η οπτική θα δυσκολέψει χώρες όπως η Ουκρανία που πιέζει για μία ταχεία ενταξιακή πορεία στην Ε.Ε.

Σε ανάλυσή του, το Politico εκτιμά πως θα υπάρξουν και ευρύτερες πολιτικές επιπτώσεις, καθώς ο ευρωσκεπτικισμός και η δημοσιονομική λιτότητα του Βίλντερς θα στενέψει τα περιθώρια μελλοντικών διαπραγματεύσεων για τον κοινό δανεισμό για την άμυνα ή την επέκταση του προϋπολογισμού της ΕΕ. Ο Ρούτε, άλλωστε, ήταν ήδη γνωστός ως «κύριος Όχι» στις Βρυξέλλες, επειδή αντιδρούσε στον κοινό δανεισμό της ΕΕ με οποιαδήποτε μορφή. Όταν, για παράδειγμα, ο Ρούτε είχε εγκρίνει απρόθυμα το ταμείο της ΕΕ ύψους 700 δισεκατομμυρίων ευρώ για την ανάκαμψη μετά την πανδημία το 2020, ο Βίλντερς τον είχε κατηγορήσει ότι «πετάει τα χρήματα των Ολλανδών φορολογουμένων για να σώσει τους φοροφυγάδες Ιταλούς».

Η νέα κυβέρνηση θέλει να μειώσει τις ροές χρημάτων της Ολλανδίας προς την ΕΕ, την ώρα που Ευρωπαίοι ηγέτες, όπως ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, κάνουν εκκλήσεις για διεύρυνση του προϋπολογισμού που θα τεθεί σε ισχύ το 2028 και αύξηση του κοινού δανεισμού για την ευρωπαϊκή άμυνα.

Υπό τον Ρούτε, η Ολλανδία είχε αναδειχθεί σε μία από τις πιο δραστήριες χώρες της Ευρώπης όσον αφορά το κλίμα, αλλά ο νέος δεξιός συνασπισμός δεν θα έχει την ίδια διάθεση. Το PVV του Βίλντερς υποβαθμίζει σταθερά τους κινδύνους της υπερθέρμανσης του πλανήτη και μπορεί μεν να μην πήρε «πράσινο φως» από τους υπόλοιπους κυβερνητικούς εταίρους για να «σκίσει» τη Συμφωνία του Παρισιού, αλλά σε κάθε περίπτωση ήρθε σε συμφωνία να καταργήσει μια σειρά από μέτρα για το κλίμα – συμπεριλαμβανομένης μιας σχεδιαζόμενης αύξησης του φόρου για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, και της απαίτησης για την αντικατάσταση λεβήτων αερίου με ηλεκτρικές αντλίες θερμότητας. Ο Βίλντερς θέλει επίσης να επεκτείνει τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου στη Βόρεια Θάλασσα, και να αποφύγει την εγκατάσταση νέων ανεμογεννητριών στην ξηρά.

Οι «παραγωγικές» ολλανδικές αγελάδες είναι πηγή σημαντικών ρύπων και για να τηρηθούν τα όρια της ΕΕ όσον αφορά τη ρύπανση από το άζωτο, η Ολλανδία θα πρέπει να μειώσει τον αριθμό των ζώων τους και ακόμη και να κλείσει ορισμένες από τις φάρμες τους. Οι προσπάθειες της προηγούμενης κυβέρνησης να συμμορφωθεί με τους κανόνες οδήγησαν σε μαζικές διαμαρτυρίες των αγροτών και στη συμφωνία συνασπισμού, η νέα κυβέρνηση διαμήνυσε ότι θα αναθεωρήσει τους κανόνες για τη ρύπανση από το άζωτο, για να διευκολύνει τους αγρότες.

Η Ολλανδία αποτελεί πρωτοπόρο της ΕΕ στην ψηφιακή τεχνολογία, με την οικονομία των ανοικτών δεδομένων και την προώθηση πολιτικών που ενισχύουν την τεχνολογική καινοτομία. Η χώρα φιλοξενεί την ευρωπαϊκή έδρα της Uber, και ο γίγαντας μικροτσίπ ASML αποτελεί κορωνίδα. Όμως στον κατάλογο των 10 προτεραιοτήτων τους, οι ηγέτες του συνασπισμού δεν έκαναν καμία αναφορά στην ψηφιακή ή τεχνολογική ηγεσία- οι λίγες νέες προτάσεις πολιτικής στον τομέα της τεχνολογίας υποστηρίζουν ευρύτερα ζητήματα όπως η εθνική ασφάλεια και η ανάπτυξη της οικονομίας.