Η (ΝΕΑ;) ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΦΟΝ ΝΤΕΡ ΛΑΪΕΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ
- 11.03.24 10:57
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που συνήλθε την περασμένη εβδομάδα σε Συνδιάσκεψη στο Βουκουρέστι, να συμφωνήσει (βέβαια με 400 ψήφους υπέρ, 89 κατά, πλην το σύνολο των δικαιούμενων ψήφων στο ΕΛΚ ξεπερνά τους 801 και πολλοί προτίμησαν να κρατήσουν αποστάσεις) ότι η Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν θα είναι και πάλι υποψήφια για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δείχνει να δικαιώνει όσους ξεκίνησαν αυτή την πρωτοβουλία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρότεινε την υποψηφιότητά της μαζί με τον Πολωνό πρωθυπουργό και πρώην Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ (σημαντικότερο μεν πολιτικό μέγεθος, αλλά μάλλον απασχολημένο στο «ξήλωμα» του λαϊκίστικου καθεστώτος της Βαρσοβίας μνήμης αδελφών Κατσίνσκι, μετά την πρόσφατη νίκη του).
Αυτήν την φορά, η Γερμανίδα πρώην υπουργός Άμυνας της χώρας της, η οποία είχε αναδειχθεί στην Προεδρία της Επιτροπής με συμφωνία Κορυφής Μακρόν-Μέρκελ προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο μιας Προεδρίας Μάνφρεντ Βέμπερ (πολύ μειωμένης πολιτικής απήχησης, αν και Προέδρου των Χριστιανοδημοκρατών στο ΕυρωΚοινοβούλιο), ο οποίος είχε υποδειχθεί με βάση την διαδικασία των Spitzenkandidaten όπως είχε συμφωνηθεί στην ΕΕ, θα προσέλθει – θεωρεί – ως υπόδειξη του Κοινοβουλίου μετά τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Εκλογές οι οποίες κατά τα στοιχήματα θα στρέψουν συνολικά το πολιτικό φάσμα της ΕΕ προς τα δεξιότερα/ακροδεξιά.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΝΔΕΤΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΤΟΥ ΕΛΚ ΣΤΟ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ – ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ – ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΘΕΣΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΤΗΣ ΕΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ, ΕΒΡΙΣΚΕ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ.
Δεν είναι ασύνδετο με αυτήν την τάση το γεγονός ότι, στην πλατφόρμα του ΕΛΚ στο Βουκουρέστι πέρα από την – αναμενόμενη – γενική αποκήρυξη του λαϊκισμού, αλλά και την αναφορά σε δημιουργία θέσης Επιτρόπου της ΕΕ για την Άμυνα και τα Εξοπλιστικά (στα πλαίσια επιχειρούμενης πανστρατιάς για την συνέχιση/στήριξη του πολέμου στην Ουκρανία), έβρισκε κανείς και σκληρές θέσεις για το Μεταναστευτικό. Θέσεις εμπνεόμενες από την συμφωνία Ιταλίας/Αλβανίας για φύλαξη μεταναστών στην δεύτερη μέχρι να διεκπεραιώνονταν οι διαδικασίες ασύλου που υποβάλλονται στην πρώτη, ή ακόμη και αντίστοιχες προς την (οξύτερη) αντιπαράθεση γύρω από το Βρετανικό σχέδιο για κράτηση/φύλαξη αιτούντων άσυλο στην Ρουάντα (την συμφωνία αυτή «βούλιαξαν» τα βρετανικά δικαστήρια για λόγους ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως την επανέφερε η Κυβέρνηση Σούνακ – «εμπνέοντας» έτσι την Ευρωπαϊκή Δεξιά παρά το Brexit…) .
Πάντως, ενώ ο Ευρωπαϊκός Τύπος είχε αρχίσει να συνηθίζει στην λογική «συνέχισης της θητείας φον ντερ Λάϊεν», ήρθε ήδη ηχηρή αντίδραση του Γάλλου Επιτρόπου Εσωτερικής Αγοράς, Βιομηχανικής Πολιτικής, Άμυνας, Διαστήματος, Ψηφιακής Οικονομίας κοκ Τιερρύ Μπρετόν – από τους Renew Europe του Μακρόν. Αυτός, με καταχώρισή του στο Τουϊττερ/ «Χ» – σπεύδει να διευκρινίσει όχι μόνο ότι η υποψηφιότητα φον ντερ Λάϊεν δεν είναι μονόδρομος, πάντως δεν έχει την στήριξη του Renew και των Ευρωσοσιαλιστών, αλλά και ότι «μια ακόμη 5ετία Χριστιανοδημοκρατικής Προεδρίας της Επιτροπής θα μας φθάσει στα 25 χρόνια της Δεξιάς σ’ αυτήν την θέση». Και τούτο , με τους Χριστιανοδημοκράτες του ΕΛΚ να γίνονται ακόμη πιο ριζοσπαστικά δεξιοί….
Όμως, ακόμη ηχηρότερα είναι τα μηνύματα που «ανεβαίνουν» ακριβώς από την δεξιά-δεξιά, όπου η μετεωρική εγκατάσταση στο προσκήνιο της Τζόρτζια Μελόνι, μετά και την επιτυχία Χέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία και με δεδομένη την ανοδική πορεία Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία, (και, βέβαια, την σταθερή πρωθυπουργία Όρμπαν από το 2010 συν εκείνην Φίτσο στην Κεντρική-Ανατολική Ευρώπη), δημιουργεί την προσδοκία – τον κίνδυνο/απειλή για άλλους… – εμφάνισης δομημένης δεξιάς/ακροδεξιάς πτέρυγας στο ΕυρωΚοινοβούλιο. Η οποία, προκειμένου να στηρίξει έστω και με το παιχνίδι μερικής συμμετοχής μιαν υποψηφιότητα φον ντερ Λάϊεν δια της διαδικασίας των Spitzenkandidaten, δηλαδή δια της ψήφου, θα ζητήσει ουσιαστικότερο μερίδιο πραγματικής εξουσίας στην Ευρώπη.
Αν, δε, και αυτήν την φορά η διαδικασία των Spitzenkandidaten ριχτεί στα σκουπίδια όπως και το 2019, θα είναι ενδιαφέρον να δει κανείς πώς θα τοποθετηθεί όχι μόνον η Γαλλία του αποχωρούντος (σιγά-σιγά) Μακρόν, αλλά και η Γερμανία με (αδύναμη, ταλαιπωρημένη) Κυβέρνηση Σολτς, δηλαδή Σοσιαλδημοκρατών – Πρασίνων – Φιλελευθέρων. Πάντως το «κερασάκι» φον ντερ Λάϊεν για πόστο Επιτρόπου/Αντιπροέδρου Άμυνας και Εξοπλισμών παραμένει ενεργό για τους περαιτέρω χειρισμούς…