Μέσα στο ίδιο ΣαββατοΚύριακο, από δυο εντελώς διαφορετικές πλευρές του δημοσίου στερεώματος, ανακινήθηκε με εμφατικό τρόπο το μεταναστευτικό, όπως αυτό λειτουργεί στις σύγχρονες κοινωνίες. (Πήγαμε να γράψουμε: στις «κοινωνίες μας». Πλην όμως ακριβώς αυτή η αίσθηση κοινής πορείας/κοινής μοίρας έχει υπονομευθεί με την χρήση του μεταναστευτικού ως όπλου για την πολιτική αντιπαράθεση).

Αρθρογραφώντας στα «ΝΕΑ», και με λογική την ανάδειξη της συμβολής των μεταναστών στην Ελληνική οικονομία – κυρίως δια της αγοράς εργασίας –, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας ήταν σαφής: «Η επιτυχής ένταξη των μεταναστών στην Ελληνική κοινωνία και οικονομία δεν αποτελεί μόνο ζήτημα κοινωνικής συνοχής, αλλά μακροοικονομική στρατηγική και αναπτυξιακή αναγκαιότητα». Έχει ενδιαφέρον να σημειώσει κανείς ότι Διοικητής της ΤτΕ ναι μεν αναφέρεται στην κυρίως οικονομική διάσταση – «σε μιαν εποχή όπου η γήρανση του πληθυσμού και η ανεπαρκής κάλυψη θέσεων εργασίας απειλούν […] οι μετανάστες καλύπτουν τα κενά αυτά, ενισχύοντας τόσο τους παραδοσιακούς τομείς, όσο και τις αναδυόμενες βιομηχανίες», πλην όμως προτάσσει την διάσταση της κοινωνικής συνοχής. Μην το παραβλέψετε, αυτό.

Είναι γνωστό ότι ο Γιάννης Στουρνάρας επιμένει να έχει μιαν γνησίως πολιτική ματιά στα οικονομικά – γι αυτό και διαθέτει ικανές αντιπάθειες μεταξύ των κατά τεκμήριο φίλων του, πόσο μάλλον των κατά καιρούς εχθρών του – όμως ήδη οι αναφορές του (διακριτικές αλλά σαφείς) ότι ούτε χωράφι, ούτε γιαπί – ακόμη και πρότυπες καλλιέργειες, ή έργα τύπου του Ellinikon – αλλά ούτε και όποια αυριανή εξοπλιστική βιομηχανία ή δημιουργία σωστής υποδομής ανανεώσιμων θα υπάρξει χωρίς μετανάστες οι αναφορές αυτές φέρνουν τράνταγμα. Ή… θα έπρεπε να φέρνουν, στην «εποχή Βορίδη» οπότε και επιχειρείται να νομοθετηθεί το ακριβώς αντίθετο του Ισπανικού παραδείγματος (που επεσήμανε ο Στουρνάρας), δηλαδή το αντίθετο της σωστής διαχείρισης της νόμιμης μετανάστευσης της νομιμοποίησης της παράτυπης (όταν έχει οδηγήσει την ενσωμάτωση στον οικονομικό ιστό).

Στο ολότελα διαφορετικό φόντο της Κυριακάτικης λειτουργίας στην πλατεία μπροστά στον Άγιο Πέτρο, ο νέος Πάπας Λέων ΙΔ΄- για τον οποίο υπήρχε σημαντική αμφιβολία αν θα διατηρούσε την ανθρώπινη προσέγγιση του άμεσου προκατόχου του Πάπα Φραγκίσκου σε θέματα όπως των μεταναστών –  ζήτησε από τον Θεό «να ανοίξει τα σύνορα, να γκρεμίσει τα τείχη, να διαλύσει το μίσος». Και, για να μην μείνει κάτι αδιευκρίνιστο –μιλώντας δε στην Ρώμη, σε μια Ιταλία Τζώρτζιας Μελόνι και Fratelli d’ italia και σε μια Ευρώπη που κλείνεται – εξήγησε το: «Δεν υπάρχει χώρος για προκαταλήψεις, για ζώνες «ασφαλείας» που μας χωρίζουν από γείτονές μας, για μιαν νοοτροπία αποκλεισμού που, δυστυχώς, βλέπουμε να αναδύεται και στον πολιτικό εθνικισμό [..] οι άνθρωποι πρέπει να ξεπεράσουν τον φόβο τους για όσους είναι διαφορετικοί».

Βέβαια… όταν έτσι επέλεγε να τοποθετηθεί ο πρώτος Αμερικανός Πάπας (όμως με θητεία ιεραποστολική στην Λατινική Αμερική) και ένας Διοικητής μέλος του Ευρωσυστήματος (στην όχι απλώς μικρή/οριακή, αλλά και επανακάμψασα από το χείλος του γκρεμού Ελλάδα) έτσι για το μεταναστευτικό, στην άλλη άκρια του πλανήτη – στην Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες – ο Πρόεδρος Τραμπ έβγαζε την Εθνοφυλακή στους δρόμους. Ακριβώς για να βοηθήσει την Υπηρεσία Μετανάστευσης να «μαζέψει» undocumented aliens / ξένους χωρίς χαρτιά, που πήγαιναν να δουλέψουν  φτηνά μεροκάματα στην εκπτωτική αλυσίδα Home Depot. Ενδεχόμενο να προσέλθουν και πεζοναύτες για σκλήρυνση/ εμπέδωση του «Νόμου και Τάξη» όπως μόνον οι Αμερικανοί γνωρίζουν να αναδεικνύουν. Σε μια λογική επίδειξης στην χώρα του και στον πλανήτη όλο (urbi et orbi, για να θυμηθούμε και τον Πάπα) «της ισχύος της Αμερικανικής Προεδρίας».

Θα επικρατήσει άραγε σε βάθος χρόνου, σ’ αυτήν την στροφή της Ιστορίας ή οικονομική/κοινωνική και η ηθική/ανθρώπινη προσέγγιση; Ή, αντιθέτως η λατρεία της ισχύος και η επιβολή δια του φόβου; 

To follow…