Ώστε λοιπόν διαδοχικές έρευνες κοινής γνώμης «ανακαλύπτουν»/αποκαλύπτουν ότι η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη αξιολογεί αρνητικά τις επιθέσεις της ηγεσίας της – αν δεχθεί κανείς ότι «Ευρωπαϊκή ηγεσία» είναι η κορυφή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όπως κατά τη φιλόφρονα φωτογράφιση Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν με τον Πρόεδρο Τραμπ μετά την κατάληξη των πρόσφατων εμπορικών διαπραγματεύσεων.

Έτσι, η έκβαση των διαπραγματεύσεων θεωρήθηκε (τα τελευταία στοιχεία από το «Le Grand Continent») ταπεινωτική για πάνω από τους μισούς Γερμανούς, Ιταλούς και Ισπανούς, με 2 στους 3 προκειμένου περί των Γάλλων. Ένας μέσος όρος 77% των Ευρωπαίων θεώρησε ότι η συμφωνία εκείνη ευνόησε την Αμερικανική οικονομία, με ανώτερη αιχμή 89% στη Γαλλία. Μόλις 2% έκρινε ότι η συμφωνία βοήθησε την Ευρωπαϊκή.

Καθώς η Πρόεδρος της Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν επεδίωξε να συγκεντρώσει πάνω της όλα τα φώτα της δημοσιότητας επ’ εσχάτων, διόλου περίεργο που η αποτυχία των διαπραγματεύσεων, που κατά 61% χρεώνεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οδηγεί σε ένα 75% μη-εμπιστοσύνης στην Πρόεδρό της. Συνολικότερα, τα ¾ των Ευρωπαίων δήλωναν δυσαρεστημένοι για τον τρόπο που η Ευρώπη διαχειρίστηκε την σχέση της με τον Ντόναλντ Τραμπ.

Τώρα λοιπόν, που ο Αμερικανός Πρόεδρος – μετά την τελευταία φάση εξέλιξης της Ρωσικής πίεσης στο Ουκρανικό που «ξεχείλισε» με τα drones στην Πολωνία, όχι δε μόνο στην μεθοριακή ζώνη – έρχεται πάλι σε θέση να προαναγγείλει κυρώσεις «νέας φάσης» κατά της Μόσχας, θέτοντας όμως ως προϋπόθεση όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ να πράξουν προηγουμένως το ίδιο, παρατηρείται μια δυσθυμία ανά τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Μολονότι η πρωτοβουλία «Ανατολικός Φρουράς» χωρών του ΝΑΤΟ – Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, ΝΑΤΟ – έρχεται να δημιουργήσει αντίληψη ασπίδας/έγκαιρης προειδοποίησης-αντιμετώπισης με Rafale, Eurofighters, F-16 αλλά και υπηρεσίες πληροφοριών, η διάσταση της ομογνωμίας παραμένει ασαφής . Ήδη, ο Γερμανός υπουργός Άμυνας (ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα του…) Μπόρις Πιστόριους είχε τραβήξει πίσω την προθυμία της Προέδρου της Επιτροπής (πρώην ΥπΑμ της Γερμανίας, θυμίζουμε) να μιλά εξ ονόματος των Κρατών της ΕΕ μελών για θέματα αμυντικού σχεδιασμού, ως ευρισκόμενα εκτός αρμοδιότητάς της.

Ήδη, με το οικονομικό βάρος της συνεχιζόμενης στήριξης της Ουκρανίας και με τις ΗΠΑ «εκτός» – για συνεχιζόμενη προμήθεια εξοπλισμών, συν για τρέχουσες δαπάνες διεξαγωγής του πολέμου και λειτουργίας του Κράτους – ξαναφέρνει στο προσκήνιο την ιδέα «αξιοποίησης» των παγωμένων εις χείρας των Ευρωπαίων κεφαλαίων της ρωσικής ομοσπονδίας (και δη της κεντρικής τράπεζάς της).

Η πατέντα του «ξαφρίσματος»/skimming των αποδόσεων, ιδίως τόκων, των σχεδόν 200 δισ. ευρώ – τηρούνται κυρίως στην Euroclear, φορέα εκκαθάρισης κεφαλαίων, νομικό πρόσωπο Βελγικού δικαίου – γίνεται φανερό ότι δεν επαρκεί. Οπότε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί ως πατέντα να δεσμευθούν ως προοριζόμενα/earmarked για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας ή/και για πολεμικές επανορθώσεις για την Ρωσική εισβολή (που όμως… προϋποθέτουν συμφωνία ειρήνης, ή ανακωχή, πάντως κάποιου είδους συμφωνία). Και να τηρηθούν εφεξής κάπως στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή σε ad hoc φορέα, υπό μορφή zero-coupon ομολόγων – την θυμάστε την συζήτηση από την ελληνική κρίση χρέους, όταν ο καθένας έριχνε και μιαν ιδέα; – ώστε να μην προκύπτει ευθέως κίνηση δήμευσης. Η οποία λογική δήμευσης στους κεντρικούς τραπεζίτες, αλλά και τους (εκλεγόμενους) υπουργούς Οικονομικών, τους προξενεί ρίγος.