Η πρώτη φορά που η έννοια «σεβασμός» διεκδίκησε κεντρικό ρόλο στις διεθνείς σχέσεις στην εποχή Τραμπ – γιατί σ’ αυτήν, εμφανώς, ζούμε πλέον – ήταν όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς σφυροκοπούσαν στο Οβάλ ΓΡαφείο τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι: «It’s disrespectful of you to come to the Oval Office and try to litigate this…» εγκάλεσε ο Βανς τον Ζελένσκι. Ενώ ο ίδιος ο Τραμπ προσέθεσε αργότερα: «You are not acting at all thankful». Εδώ, έχουμε το θέαμα – γιατί όλα αυτά έγιναν σε ανοιχτή τηλεοπτική μετάδοση: ο Τραμπ έκλεισε λέγοντας «I think we’ve seen enough. Great television, I will say that!»  – του ισχυρού να μαλώνει τον εξαρτημένο, επειδή ο δεύτερος δεν δείχνεται αρκετά σεβαστικός δημόσια, επειδή δεν ευχαριστεί για την στήριξη που έλαβε.

Η επόμενη όμως φάση, κι αυτή στα χρόνια των διεθνών σχέσεων που βασίζονται πλέον ευθέως στην ισχύ, είναι αντεστραμμένη. Έχουμε τώρα εν εξελίξει τις διαδικασίες διαπραγμάτευσης για την εμπορική πολιτική με βάση την ανακοίνωση Τραμπ για δασμούς προς κάθε κατεύθυνση. «Μαζεύεται» η ομοβροντία προς Κίνα, η απειλή επιβάρυνσης 145% (που έλαβε απάντηση 125% από το Πεκίνο), περνάμε σε 3μηνη αναστολή γενικώς έχουμε και μιαν ενδεικτική/ρηχή συμφωνία ΗΠΑ με Βρετανίας (που θα δούμε, σιγά-σιγά, τι καταλαμβάνει αλλ’ έχει μια βάση πρόσθετων δασμών 10%). Μένει υπό διαπραγμάτευση η σχέση με Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου – το υπενθυμίζουν στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κάθε τόσο – η αποκλειστική αρμοδιότητα της εμπορικής πολιτικής βρίσκεται (όπως συμβαίνει και με τα γεωργικά, άλλωστε) στα χέρια των Βρυξελλών/της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Μαθημένες οι Βρυξέλλες να λειτουργούν με λογική rules-setter, δηλαδή πέρα και πάνω από δασμούς και ποσοτικούς περιορισμούς να νομοθετούν με κανονισμούς για τα ποια φυτοφάρμακα είναι δεκτά να υπάρχουν στα εισαγόμενα ή αν επιτρέπεται χλωρίωση των πουλερικών, ή πάλι για το πόσο μόλυβδο μπορεί να έχουν τα χρώματα των παιδικών παιχνιδιών ή τι γείωση να διαθέτουν οι ηλεκτρικές συσκευές, αυτόν τον διαπραγματευτικό δρόμο πορεύονται. Ώσπου… ο Ντόναλντ Τραμπ, έχοντας αυτήν την ενημέρωση από τους δικούς του, δηλαδή για τεχνική καθυστέρηση, ανακοινώνει 50% δασμούς οριζόντια στις εισαγωγές από ΕΕ από 1^ης Ιουνίου. Και τούτο ενώ, υποτίθεται, ισχύει η αναστολή επί 90 ημέρες… (Η αλήθεια είναι ότι, ταυτόχρονα, ο Τραμπ απειλεί και την Apple με 25% δασμούς για όσα iPhones δεν παράγονται στις ΗΠΑ^. ύστερα προσέθεσε ότι το ίδιο 25% θα ισχύει και για τα smartphones της Samsung).

Σοκάρονται οι Ευρωπαίοι, που βλέπουν ότι ταχύτατα από rules-setters θα γίνουν rules-takers. Και έρχεται ο, αλλιώτικα μαθημένος , Μάρος Σέφκοβιτς – Σλοβάκος, Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος της Επιτροπής με αρμοδιότητα την Εμπορική Πολιτική: θυμηθείτε, η ΕΕ έχει την αποκλειστική ευθύνη για τις εμπορικές διαπραγματεύσεις … – και γράφει , σχεδόν με παράπονο, στο «Χ» ότι η Επιτροπή είναι «fully engaged, committed to a deal that works for both» και μάλιστα δεσμευόμενη σε διαπραγμάτευση «ιn good faith». Καθώς όμως οι εμπορικές σχέσεις ΗΠΑ ΕΕ είναι μοναδικές σε έκταση (unmatched), οι διαπραγματεύσεις οφείλουν να παραμείνουν «guided by mutual respect, not threats». Εδώ, τι έχουμε; Μάλλον το αδύναμο μέρος, που προσπαθεί να σηκώσει ανάστημα προς το εμφανιζόμενο ως επιθετικό.

Ζητούμε συγγνώμη από τους αναγνώστες για τα Αγγλικά. Αλλ’ έτσι διατηρείται η γεύση της διαπραγμάτευσης των σημερινών διεθνών σχέσεων, συν με την τηλεοπτική κάλυψη (Ζελένσκι) ή τις θέσεις που ανεβάζονται στο «Χ» (Σέφκοβιτς).

Βέβαια όσοι πιστεύουν ότι τα 448 εκατομμύρια καταναλωτών της ΕΕ της δίνουν έναντι των ΗΠΑ ισχυρή θέση, θα θυμίσουν και ότι μπορεί στο εμπορικό ισοζύγιο  αγαθών να είναι αρνητικό (κάπου 240 δισ. δολάρια το 2023), πλην το ισοζύγιο υπηρεσιών είναι, αντίστροφα, θετικό (γύρω στα 110 δις). Ήδη ακούστηκαν κάποια μουρμουρητά για Ευρωπαϊκά αντίμετρα σε επίπεδο – ακριβώς – των υπηρεσιών. Τραπεζικές/χρηματοπιστωτικές εργασίες, για παράδειγμα. Το πράγμα όμως είχε και συνέχεια: όσο η (νέα)προσθεσμία για επιβολή των δασμών 50% πλησιάζει, οι Βρυξέλλες «έδωσαν» στον Τραμπ δείγματα μιας νέας, επιδεικτικής σεβαστικότητας. Προσήλθε αντί του Σέφκοβιτς η ίδια η Πρόεδρος φον ντερ Λάϊεν να παρακαλέσω πρόσθετη παράταση. Δίνοντας στον Τραμπ την ευκαιρία να μιλήσει για «πολύ καλή συζήτηση» που είχαν και να παρατείνει μεγαλόθυμα μέχρι 9 Ιουλίου…

Συνολικά πάντως για την ώρα η ζωή στον πλανήτη Τραμπ περιορίζεται σε ανταλλαγή απειλών/σε γλώσσα ισχύος. Όθεν και η απαίτηση για «σεβασμό», που κι αυτή παραπέμπει σε προηγούμενες ιστορικές φάσεις. Σεβασμός και συμβολισμοί: για παράδειγμα, ποιος θα τηλεφωνήσει σε ποιον, ποιος θα εμφανισθεί να ζητάει. Ή πάλι, στο πιο άμεσα γεωπολιτικό, με battle-dress προσέρχεται ο Βoλοντίμηρ Ζελένσκι, να δείξει ότι αντιπροσωπεύει έναν μαχόμενο λαό^. ντυμένη με τα χρώματα της Ουκρανικής σημαίας μέχρι προ καιρού η Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν, να δείξει συστράτευση. (Τώρα, υπάρχει το ReArm Europe…).