Διόλου τυπική δεν είναι η μετάβαση του προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν για τριήμερη επίσημη επίσκεψη στην Γερμανία, και συνάντηση με τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς. Σε απόσταση αναπνοής από τις ευρωεκλογές, και με φόντο την κατ’ έτος κοινή συνοδο γαλλο-γερμανικού υπουργικού συμβουλίου (καθιερώθηκε το 2003 επί Ζακ Σιράκ/Γκέρχαρντ Σρέντερ, στα 40χρονα της Συνθήκης των Ηλυσίων που επεδίωξε να θεμελιώσει στέρεες γαλλογερμανικές σχέσεις, που με τις κοινές συνόδους υπουργικού συμβουλίου θεωρήθηκε ότι βαθαίναν και καθιστούν περισσότερο λειτουργικές τις σχέσεις), η κίνηση αυτή δείχνει – όσο κι αν ο ισχυρισμός είναι ταμπού – περισσότερη ανασφάλεια παρά αποφασιστικότητα των ηγετών.

Σίγουρα «χρειάζεται» ενίσχυση ο γαλλογερμανικός άξονας στη φάση αβέβαιης μετάβασης της ΕΕ, που αναζητούσε την στρατηγική της αυτονομία αλλά τώρα ζει με το άγχος απομάκρυνσης των ΗΠΑ από την αμυντική ομπρέλα της Γηραιάς Ηπείρου (και όχι, δεν είναι μόνον το φάσμα της εκλογής Τραμπ που παίζει…)^. που ζει την πραγματικότητα της ενεργειακής εξάρτησης ενώ παρίστανε ότι χαράζει τον δικό της σταθερό δρόμο ενεργειακής μετάβασης^. που παίζει με όρους τυφλόμυγας – derisking ή decoupling; – τις σχέσεις με Κίνα. Και στα τρία μέτωπα, οι θέσεις ουσίας Παρισίων και Βερολίνου απέχουν, σοβαρά. Καθώς δε οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης – Πολωνία, Βαλτικές αλλά και Ουγγαρία-Σλοβακία – αποκτούν όλο και μεγαλύτερο βάρος, καθώς και η Ιταλία κάνει comeback υπό την παράξενη ηγεσία Μελόνι, το γαλλογερμανικό δίδυμο ψάχνεται.

Ενώ και το αυριανό προφίλ προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – ίσως ακόμη περισσότερο της σύνθεσης της Επιτροπής και της κατανομής των χαρτοφυλακίων ουσίας: Εξωτερικών Σχέσεων/ «νέο Ασφαλείας – Άμυνας – Αμυντικής Βιομηχανίας/Διεθνούς Εμπορίου/Ενέργειας και… Γεωργίας – είναι σημαντικό επίδικο. Μην ξεχνούμε ότι ο Εμμανουέλ Μακρόν έκανε «δωράκι» στην ήδη λησμονημένη καγκελάριο Μέρκελ την προεδρία Ούρσουλας φον ντερ Λάϊεν (για να αποφευχθεί, τότε, ο κατώτερος κάθε περιγραφής Μάνφρεντ Βέμπερ…), η οποία όμως ξέφυγε από κάθε έλεγχο: από την διαχείριση των εμβολίων και τους προσωπικούς χειρισμούς με Άλμπερτ Μπουρλά/Pfizer μέχρι την – βαρύτερη, βαρύτατη – ανεπιφύλακτη πρόσδεση της ΕΕ στο άρμα των ΗΠΑ στο Ουκρανικό, τις κυρώσεις, την εξοπλιστική στροφή.

Το αληθινά δυσάρεστο, όμως, είναι άλλο: στην συνάντηση Μακρόν-Σολτς, τον κύριο ρόλο τον παίζουν οι απόντες. Ο Εμμανουέλ Μακρόν πήγε Βερολίνο αφού απηύθυνε μόλις πρόκληση για τηλεμαχία στην Μαρίν Λεπέν, την στιγμή που ο σχηματισμός «Η Γαλλία επανέρχεται!» (του Εθνικού Μετώπου/Λεπέν, με επικεφαλής τον νεαρό Ζορντάν Μπορντελλά, προηγείται κατά άνω των 15 μονάδων του «Ανάγκη για Ευρώπη» (όπου συμπράττει η «Αναγέννηση» / «Η Ευρώπη Μαζί» της πλευράς Μακρόν, με υποψήφια την Βαλερί Χαγιέρ). Η Λεπέν δέχθηκε, αλλά… με όρο να δηλώσει ο Γάλλος Πρόεδρος ότι θα προκηρύξει εθνικές εκλογές, άμα ο σχηματισμός που στηρίζει ηττηθεί κατά κράτος στις κάλπες των Ευρωεκλογών. Πριν τις Ευρωεκλογές του 2019, το debate Μακρόν-Λεπέν θεωρήθηκε ότι είχε καταλήξει υπέρ του Γάλλου προέδρου, πλην είχε δει την Λεπέν να βελτιώνει αισθητά τις επιδόσεις της σε σχέση με την αντίστοιχη δημόσια συζήτησή τους το 2014.

Εν τω μεταξύ, η Μαρίν Λεπέν διεκδίκησε προ ημερών την προσοχή απαιτώντας την απομάκρυνση του Γερμανικού AfD από τον σχηματισμό «Ταυτότητα και Δημοκρατία» στο ΕυρωΚοινοβούλιο, μετά τις πολύκροτες δηλώσεις στελέχους τους που επιχειρούσε να καθαρίσει την εικόνα των SS. Ο Καγκελάριος Σολτς έχει κατ’ επανάληψιν εναντιωθεί σθεναρά με τις θέσεις του AfD, το οποίο πάντως στις γερμανικές δημοσκοπήσεις έρχεται δεύτερο – μετά τους Χριστιανοδημοκράτες – ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες του Σολτς είναι στην τριτοτέταρτη θέση.

Επειδή περί debates ο λόγος, πάντως, ας σημειωθεί η εντύπωση που προκάλεσε το γεγονός ότι στην συζήτηση που οργανώθηκε την περασμένη εβδομάδα μεταξύ 5 υποψηφίων/Spitzenkandidaten των πολιτικών ομάδων του ευρωκοινοβουλίου, αποκλείσθηκαν ή/και έμειναν εκτός οι αντίστοιχοι των ριζοσπαστικών δεξιών/ακροδεξιών σχηματισμών Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών/ECR και Ταυτότητας και Δημοκρατίας/ID. [Δίνοντας σε στέλεχός τους την ευκαιρία να παρατηρήσει δηλητηριαστικά «τι δημοκρατία είναι αυτή, που αφήνει εκτός συζήτησης κόμματα που μπορεί να έχουν 20-25% των ψήφων]. Στους ECR, κυρίαρχο ρόλο παίζει η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, προς την οποία ρίχνει ευθέως γέφυρες η (Χριστιανοδημοκράτης) Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν, προκειμένου να επιτύχει τις πιθανότητες ανανέωσης της θητείας της. Οι άλλοι υποψήφιοι κάλεσαν την φον ντερ Λαϊεν να διαψεύσει την πιθανότητα συνεργασίας – με πρώτο τον υποψήφιο των Σοσιαλδημοκρατών (του Καγκελαρίου Σολτ).

Τελικά, σ’ αυτήν την στροφή πραγμάτων φαίνεται ότι οι απόντες θα παίζουν σταθερά τον κύριο ρόλο…