Το Bloomberg στον ρόλο του μικρού παιδιού από τα Καινούργια Ρούχα του Βασιλιά (του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν). Θυμίζουμε: όλοι είχαν κληθεί να θαυμάsουν τα υπέρκομψα καινούργια ρούχα του βασιλιά, και βεβαίως-βεβαίως τα θαύμαζαν με τα σωστά επιφωνήματα. Έως ότου ένα αγοράκι αναφώνησε: «Μα, ο βασιλιάς είναι γυμνός!» Και όντως, ήταν γυμνός την ώρα που όλοι θαύμαζαν την στολή του.

Το Bloomberg, λοιπόν, ναός της Αμερικανικής ενημέρωσης «εκεί που μετράει»/στα επιχειρηματικά, αποκάλυψε ότι η Δύση «ετοιμάζεται να ξεπουλήσει την Ουκρανία» – μάλιστα ο αρθρογράφος του, Max Hastings, σπεύδει να προσθέσει ότι αυτό «είναι ντροπιαστικό για την Δύση». Είναι η εκτίμηση /είδηση του Bloomberg ότι οι ΗΠΑ θα προχωρήσουν – ανεξαρτήτως έκβασης των Προεδρικών εκλογών της 5^ης Νοεμβρίου, δε – σε συμβιβαστική λύση με την Ρωσία, πάνω από το κεφάλι του Κιέβου. Με τον δικό της τρόπο, «η Ευρώπη» θεωρείται ότι θα ακολουθήσει. Το σοκ από την εγκατάλειψη του δόγματος «δεν νοείται παρά νίκη της Ουκρανίας», που επί σχεδόν τρία χρόνια κυριάρχησε στη μηντιακή (μας) σφαίρα, δεν θα είναι αμελητέο. Θα δούμε την συνέχεια, βέβαια. Αλλά…

…Αλλά ας μην ξεχνούμε πως, μέχρι το 1971, το αυταρχικό/καταπιεστικό/ δολοφονικό/ερμητικά κλειστό (ανατρέξτε στον Τύπο της εποχής του Ψυχρού Πολέμου να βρείτε χαρακτηρισμούς!) καθεστώς του Μάο Τσετούγκ στην Κίνα, βρισκόταν απομονωμένο – παρά την λεπτομέρεια του 1 δισ. ανθρώπινων ψυχών του Μέσου Βασιλείου – , στην γωνία κλπ. Η τότε Σωστή Πλευρά της Ιστορίας αναγνώριζε ως μόνη νόμιμη Κυβέρνηση της Κίνας την Εθνικιστική Κίνα του Τσανγκ Καϊ-σέκ/την σημερινή Ταϊβάν – αυτή είχε και την κάλυψη του ΟΗΕ και την μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Την άνοιξη του 1971, ομάδα πινγκ-πονγκ των ΗΠΑ (και δημοσιογράφοι!…) μεταβαίνουν στο Πεκίνο για αγώνα πινγκ-πονγκ (και, έτσι γράφεται η ιστορία). Το ίδιο καλοκαίρι , ο Χένρι Κίσινγκερ, ΥΠΕΞ της Κυβέρνησης Νίξον (χωρίς δημοσιογράφους) βρίσκεται σε μυστικό ταξίδι στην ίδια Κίνα. Λίγο αργότερα, η διεθνής κοινότητα ανακαλύπτει την ανάγκη αλλαγής πορείας: με την Απόφαση 2758/71 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας όχι απλώς αναγνωρίζεται, αλλά λαμβάνει – αυτή, πλέον – την μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Την οποία χάνει η Δημοκρατία της Κίνας.

Τον Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον φωτογραφίζεται στο Σινικό Τείχος, στα πλαίσια 8ήμερου ταξιδιού του στην Κίνα, συναντώντας τον Πρόεδρο Μάο και τον Πρωθυπουργό Τσου Εν-λάι- τέτοια αδιανόητα πράγματα!

Τότε, Bloomberg δεν υπήρχε (ιδρύθηκε μόλις το 1981…) αλλά αξίζει να δει κανείς τον Τύπο αμέσως πριν και αμέσως μετά τα συμπιεσμένα γεγονότα του 1971. (Το, κυρίαρχο τότε, TIME του Henry Luce – ο οποίος είχε γεννηθεί, βέβαια, στο Γιαντάϊ της Κίνας… – αρνήθηκε επί καιρό να «αναγνωρίσει» την νέα πραγματικότητα).