Η διακήρυξη του τέλους των αποκαλούμενων humanities δεν είναι, βεβαίως, κάτι νέο. Επαναλαμβάνεται σταθερά και αδιαλείπτως εδώ και αρκετά χρόνια, κάθε φορά που ένα μεγάλο ακαδημαϊκό ίδρυμα του εξωτερικού μειώνει τη χρηματοδότηση ή κλείνει έδρες και τμήματα ανθρωπιστικών σπουδών. Όπως όμως συμβαίνει με τις περισσότερες διακηρύξεις περί τέλους (της ιστορίας, της πολιτικής κ.ο.κ), οφείλει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός. Της απώθησης έπεται πολύ συχνά η επιστροφή του απωθημένου⋅ και μάλιστα με δριμύτητα.