ΞΕΚΛΕΙΔΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΜΠΗΙΑ
- 11.11.24 12:01
Όταν εξερράγη ο Βεζούβιος το 79 μ.Χ. έσβησε πολλές ρωμαϊκές πόλεις από τον χάρτη, θάβοντας κάθε λεπτομέρειά τους που «πάγωσε» στον χρόνο.
Η στάχτη που έπεσε σαν πυρωμένη βροχή από τον ουρανό, κάλυψε την Πομπηία και τις γύρω περιοχές, διατηρώντας άψογα – όσο κι αν ακούγεται παράδοξο αυτό για μία καταστροφή – κτίρια και τοιχογραφίες, αντικείμενα της καθημερινής ζωής και φυσικά άτυχους κατοίκους που έπεσαν νεκροί στα σημεία που τους αιφνιδίασε η τραγωδία.
Με την πάροδο των ετών (ακόμα και) η Πομπηία ξεχάστηκε και μόνο αιώνες αργότερα οι ανασκαφές έφεραν στο φως τα καλοδιατηρημένα απομεινάρια της τεράστιας καταστροφής.
Στα 1800, ο αρχαιολόγος Τζουζέπε Φιορέλι ανέπτυξε μια πρωτοποριακή για την εποχή μέθοδο, που του επέτρεπε να φτιάχνει γύψινα εκμαγεία πάνω από τα λείψανα, καταφέρνοντας να διατηρήσει τις μορφές 104 ανθρώπων. Τώρα, μια νέα έρευνα αποκαλύπτει και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ξαναγράφει τις ιστορίες των νεκρών.
Η αλληλουχία αρχαίου DNA από θραύσματα οστών που διατηρήθηκαν μέσα σε γύψινα εκμαγεία ανατρέπει ορισμένες από τις υποθέσεις που είχαν κάνει οι αρχαιολόγοι για τα κορμιά που βρέθηκαν μαζί.
Για παράδειγμα ένας ενήλικας που φορούσε χρυσό βραχιόλι και βρέθηκε με ένα παιδί στον μηρό του, θεωρούνταν για αιώνες η μητέρα του ανηλίκου. Όμως η γενετική ανάλυση απέδειξε πως οι δύο νεκροί δεν είχαν καμία συγγένεια.
Δύο άλλα αγκαλιασμένα σώματα, που πιστευόταν πως είναι μητέρα και αδελφή, αποδείχθηκε πως ήταν δύο νεαροί ενήλικες, με τουλάχιστον μία από τις δύο μορφές να ανήκει σε άνδρα.
Αυτές είναι μόνο δύο από τις ιστορίες της Πομπηίας που σιγά σιγά ξαναγράφονται, στα σπίτια και τους δρόμους της κοσμοπολίτικης πόλης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που λειτουργεί ως μακάβρια υπόμνηση για το πόσο απότομα και γρήγορα μπορεί κάθε τι να χαθεί.
