Κυριολεκτικά πλημμύρισαν τα μίντια – και μάλιστα τα τηλεοπτικά, είχε πληθωρική εικόνα, βλέπετε – με την κάλυψη της έναρξης του (σεληνιακού) Νέου Έτους, καθώς αυτό εορτάστηκε στις 10 Φεβρουαρίου, όπως  συμβαίνει πάντα με πελώρια έξοδο πληθυσμών από τα αστικά κέντρα της Κίνας προς την επαρχία (είχαν μεσολαβήσει και οι χρονιές της zero-Covid πολιτικής και του εγκλεισμού, βλέπετε).

Οι συνήθειες του Μέσου Βασιλείου αρχίζουν να διαχέονται ανά την υφήλιο, πάντως στην Δύση έτσι μάθαμε ότι το 2024 είναι η χρονιά του Δράκου – του ξύλινου μεν δράκου, αλλά πάντως του δράκου που συμβολίζει στην ακόμη μακρινή πλην όλο-και-πιο-κεντρική-και-οικεία κουλτούρα των Κινέζων την δύναμη, τις αντοχές, την αίσθηση του καθήκοντος. Συνδυάζοντας με όλα αυτά τα θετικά/εποικοδομητικά – όπως τα διαβάζουμε – και μια διάσταση φιλοδοξίας, που εξικνείται μέχρι και την υπεροψία

Και τι ήταν το 2023, που μας αποχαιρέτισε; Χρονιά του Λαγού – αυτή συνδυάζεται με την έντονη δραστηριότητα, την επιτυχία (οικονομική), την καταξίωση. Αν δει κανείς την έκβαση εκείνης της χρονιάς, δεν είναι αναγκαίο να συμφωνήσει πλήρως…

Και τι υπόσχεται να είναι το 2025; Α, αυτό θα είναι η Χρονιά του Φιδιού. Που παραπέμπει– πάντα κατά την κινεζική προσέγγιση – στην διεκδίκηση της σοφίας, στην προβλεπτικότητα, πλην όμως και στη παραπλάνηση.

[Θα συνιστούσαμε, στον αναγνώστη που τυχόν τείνει να τα θεωρήσει αυτά ελαφρότητες, να σταθεί και να ξανασκεφτεί πόσοι – μα πόσοι! – ηγέτες, πολιτικοί, επιχειρηματικοί κοκ, στις χώρες μας είναι γνωστό ότι προγραμματίζουν μέχρι την εκδήλωση των πολιτικών τους πρωτοβουλιών με βάση τις προβλέψεις των ειδικών του ωροσκοπίου τους. Και πολύ-πολύ κοντά μας…]