Με πολλές προσδοκίες ξεκίνησε η νέα, δεύτερη τετραετία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Μετά από ένα δραματικό καλοκαίρι, με ασύλληπτες καταστροφές σε ανθρώπους, ζώα, οικοσυστήματα, τα οποία έχουν φυσικά ανάγκη άμεσης φροντίδας, ο πήχυς έχει μπει ακόμη πιο ψηλά για τη σοβαρότερη αντιμετώπιση των άλυτων ακόμη προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και την εντατικότερη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων στη χώρα μας. Η μετάθεση της παρουσίας του πρωθυπουργού στη φετινή ΔΕΘ σηματοδοτεί και αυτή τη συνειδητοποίηση της έκτασης των προκλήσεων.

Μέσα στο άγριο αυτό καλοκαίρι, και σε διεθνές επίπεδο, είδαμε πάντως την απίστευτη εικόνα του πρώην προέδρου Τραμπ να προσέρχεται σε φυλακή όπου του απαγγέλθηκαν βαριές κατηγορίες, ή πάλι πληροφορηθήκαμε για την υποβάθμιση της αμερικανικής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης από τις αμείλικτες αγορές.
Στο μεταξύ, πάλι στο διεθνές στερέωμα, η πρόσφατη συνάντηση των G20 στη δυναμικά ανερχόμενη Ινδία −έστω και χωρίς τη συμμετοχή των προέδρων της Κίνας και της Ρωσίας– ανέδειξε την πορεία προς δημιουργία ενός «παγκόσμιου Νότου» , όπως άλλωστε συνέβη και με τη διεύρυνση των BRICS που προηγήθηκε.

Στη γειτονιά μας, τώρα, συνάντηση των ηγετών των Δυτικών Βαλκανίων στην Αθήνα –20 χρόνια μετά τη «Διακήρυξη της Θεσσαλονίκης»– και παρουσία του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι σ’ αυτή, έστρεψε τους προβολείς στην περιοχή μας. Είχε προηγηθεί η Κορυφή του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, όπου, πέρα από βήματα μετεξέλιξης του Οργανισμού, δόθηκε η ευκαιρία συνάντησης των ηγετών Ελλάδας και Τουρκίας, που άνοιξε νέα προοπτική για μια ουσιαστική προσέγγιση των δύο χωρών. Ήδη, συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών δείχνει να ριζώνει αυτή την προσδοκία: στο τεύχος αυτό, η Ντόρα Μπακογιάννη φωτίζει πλευρές της προσπάθειας.

Παραμένοντας στη δική μας τρέχουσα επικαιρότητα, φαίνεται, από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης, να έχει φτάσει η ώρα για ουσιαστική δράση στο πελώριο θέμα της φοροδιαφυγής: οι έλεγχοι προχωρούν σαρωτικοί, ενώ οι κυρώσεις δεν είναι πια χάδια. Η πρόσφατη δημοσιοποίηση των ονομάτων των οφειλετών του Δημοσίου θα πρέπει αυτή τη φορά να μην αποτελέσει απλά πυροτέχνημα, αλλά να οδηγήσει τουλάχιστον στην είσπραξη ποσών όπου είναι εφικτό. Πάντως, όσον αφορά την πρακτική της εικονικής παραμονής των πολύ παλαιών ανείσπρακτων απαιτήσεων (από τη διαβόητη υπόθεση της Ακρόπολις Χρηματιστηριακή, έως εκείνη του ΟΣΕ ή της εκλιπούσης Πειραϊκής-Πατραϊκής) θα έπρεπε επίσης να επιδειχθεί πολιτικό θάρρος, ώστε να διαγραφούν υπό προϋποθέσεις και να μη δίνουν ψευδή εικόνα της πραγματικότητας. Σε όλα αυτά κομβικό ρόλο έχει και η καθυστέρηση της απονομής δικαιοσύνης: υποθέσεις όπως της Folli Follie, ή πάλι των παλιότερων δικών για το Χρηματιστήριο που σέρνονταν επί χρόνια χωρίς αποτέλεσμα, θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί έγκαιρα. Για πολλοστή φορά βρίσκονται ακόμη υπό συζήτηση ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη. Το ζήτημα είναι πότε θα περάσουν σε θέσπιση και σε υλοποίηση.

Θετικές δείχνουν να είναι ορισμένες από τις προτεινόμενες αλλαγές στα εργασιακά, όπως οι νέοι κανόνες για τη νόμιμη απασχόληση, κατά τα ευέλικτα αγγλοσαξονικά πρότυπα, που δίνουν τη δυνατότητα για νέες ευκαιρίες στους εργαζόμενους παράλληλα με τις επιχειρήσεις. Και εδώ όμως το ζήτημα είναι να υπάρξει σωστή εφαρμογή των νομοθετούμενων.

Εκεί που δεν έχει υπάρξει πρόοδος στη χώρα μας, αλλά και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, είναι στο τόσο ευαίσθητο ζήτημα του Μεταναστευτικού. Μια ισορροπημένη λύση, με νέο θεσμικό πλαίσιο, θα ήταν εποικοδομητική για την αιμορραγούσα από εργατικό δυναμικό Ευρώπη. Εδώ, ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το σχετικό με το μέλλον της εργασίας αφιέρωμα του τεύχους αυτού, που περιλαμβάνει εκτεταμένη συνέντευξη του ειδικού για το θέμα, νομπελίστα καθηγητή, Χριστόφορου Πισσαρίδη.

Σε λίγες μέρες, έχουμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές: άλλη μια μεγάλη ευκαιρία για επιλογή προσώπων πιο κατάλληλα καταρτισμένων και πρόθυμων για τις ευθύνες και τις προκλήσεις που θα κληθούν να διαχειριστούν.

Αρκετά χρόνια πριν, ο μετέπειτα πρόεδρος του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας είχε μιλήσει εκ βαθέων στην Οικονομική Επιθεώρηση του Μαΐου 2009, επισημαίνοντας τους κινδύνους που κρύβει μια αίσθηση ευφορίας, όταν είναι επίπλαστη. Τα ίδια επαναλαμβάνει σχεδόν μονότονα σήμερα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας. Πιστεύω λοιπόν ότι βρισκόμαστε και πάλι σε μια τέτοια κρίσιμη καμπή της ιστορίας – με την αναβάθμιση της πιστοληπτικής μας ικανότητας να μην πρέπει να μας παρασύρει σε εύκολες προσεγγίσεις. Έχει έρθει η στιγμή επιδίωξης σοβαρών εσωτερικών συναινέσεων, μετά από εξαντλητικές συνεννοήσεις για όλα τα ανοιχτά μέτωπα. Για να μην ξαναπέσουμε στην παγίδα της επίπλαστης ευφορίας και προσγειωθούμε, όπως τότε, απότομα. Η πολυτέλεια της διάσωσής μας δεν θα υπάρξει δεύτερη φορά.