H υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ – με εκκρεμή την σεμνοπρεπή διαβεβαίωση του υπουργού Γεωργίας Κώστα Τσιάρα, συν ισχυρή επιβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι θα ανακτηθούν οι παράνομα/αχρεώστητα/αρκετά χυδαία καταβληθείσες επιδοτήσεις, ότι θα διαλυθούν τα (ψηφιακά εν πολλοίς) κυκλώματα, ότι θα ριφθεί πλήρες φως κλπ – έφερε και πάλι στην επιφάνεια του Θόδωρου Πάγκαλου το «Όλοι μαζί τα φάγαμε!». (Το οποίο ήταν πολύ πιο ψαγμένο, πολύ πιο στηριζόμενο σε στοιχεία, βλέπε το «Τα φάγαμε όλοι μαζί – και συνεχίζουμε να τα τρώμε» στις Εκδόσεις ΚΕΡΚΥΡΑ, 2018). Στον Θόδωρο Πάγκαλο οφείλουμε άλλωστε και την περιγραφή – σε συζήτησή του με τον Κ. Ζούλα, στα πλαίσια της σειράς «Η Ελλάδα στον καθρέφτη» – του πώς, συγκαλώντας σύσκεψη κομματικών παραγόντων του ΠΑΣΟΚ (δεκαετία του 2000, στην Κρήτη) μίλησε για «συνεννόηση κλεφτών», ζητώντας σε απόγνωση να δηλώνονται μεν διπλοί αριθμοί ζώων για τις επιδοτήσεις, αλλ’ όχι και τετραπλάσιοι!

Όμως η πιο πολύτιμη κατάθεση Πάγκαλου, στα πλαίσια της ίδιας εκείνης αφήγησής του, ήταν άλλη. Περιέγραψε πως σε Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ, και ενώ βρισκόταν εν εξελίξει ολλανδικό σκάνδαλο για τις επιδοτήσεις (περιορισμού) της αλιείας ρέγγας, ο Ολλανδός υπουργός Χανς βαν ντεν Μπουρκ ζήτησε κάποια στιγμή να μείνουν μόνοι οι υπουργοί – χωρίς συμβούλους, ούτε καν διερμηνείς. Τότε, βγάζοντας από την τσέπη του έναν φάκελο που μέσα είχε μιαν επιταγή κάποιων εκατομμυρίων, είπε στους συνυπουργούς του: «Γνωρίζετε ότι υπήρξε σ’ εμάς ένα σκάνδαλο επιδοτήσεων, αυτό είναι το ποσό κοινοτικών πόρων που εμπλέκεται, το επιστρέφουμε» (Ή κάπως έτσι).

Έκτοτε πολύ νερό έχει κυλήσει κάτω από τις Ευρωενωσιακές γέφυρες. Ο Θόδωρος δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί ελέγχου έχουν αλλάξει – με τεχνικούς ελέγχους, με μηχανισμούς παρακράτησης κ.λπ. – πολύ! Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία κάνει τα δικά της, ακόμη και όταν οι εθνικές ελεγκτικές και δικαστικές αρχές «βολεύονται» να μην πολυασχολούνται. (Αν όχι να δυστροπούν). Όμως – και το λέμε επειδή στην επόμενη στροφή των διαπραγματεύσεων για την ΚΑΠ η Ελλάδα (δηλαδή… οι Έλληνες αγρότες!) θα βρεθεί άσχημα στο στόχαστρο – το θέατρο για εσωτερική κατανάλωση δεν αρκεί.

Αν είναι να παίξουν θέατρο οι αρμόδιοι, ας το παίξουν με ωμό ρεαλισμό προς τα έξω. Εκεί δηλαδή που μετράει.