Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των τραπεζών βρίσκονταν σε καθοδική πορεία, ήδη από το 2017, αλλά ειδικά από το 2020, εξαιτίας κυρίως του προγράμματος ΗΡΑΚΛΗΣ, στο πλαίσιο του οποίου το Κράτος εγγυήθηκε για την πώληση τους σε επενδυτικά ταμεία (funds). Τότε παράλληλα ξεκίνησε και η πανδημία του κορωνοϊού και σταμάτησαν διεθνώς οι περισσότερες οικονομικές δραστηριότητες. Αμέσως εκπονήθηκαν εκτιμήσεις για αύξηση των κόκκινων δανείων κατά 5-10 δισ. ευρώ. Τελικά όμως αυτές οι εκτιμήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν. Ευτυχώς!

Αυτό ήταν αποτέλεσμα πολλαπλών μέτρων πρόληψης, όπως η αναστολή πληρωμής, η επιδότηση δανείων (προγράμματα ΓΕΦΥΡΑ) κ.τ.λ., καθώς και της συνέπειας των πολιτών που πλήρωναν κανονικά τις υποχρεώσεις τους, παρότι εν μέσω μιας πρωτόγνωρης κοινωνικής κατάστασης. Σήμερα βρισκόμαστε 3 χρόνια μετά και πάλι εν μέσω μιας ιδιόμορφης κατάστασης, άγνωστης σε ανθρώπους της γενιάς μου, καθώς και μικρότερων ηλικιακά, δηλ. μιας σύνθετης κρίσης, ενεργειακής, πληθωριστικής και γεωπολιτικής, με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Προφανώς και οι εκτιμήσεις θα κάνουν λόγο αντίστοιχα για αύξηση των κόκκινων δανείων και είναι εύλογες οι ανησυχίες. Είμαι όμως αισιόδοξος ότι δεν θα πραγματοποιηθούν και πάλι, εφόσον φυσικά ληφθούν αντίστοιχα μέτρα στήριξης, δηλ. παροχής διευκολύνσεων από τις τράπεζες (όπως το πρόσφατα ανακοινωθέν Ταμείο Στήριξης για την 1η κατοικία), καθώς και χρηματοδότησης από το Κράτος (όπως οι επιδοτήσεις για το κόστος ενέργειας). Για την καλή υγεία της οικονομίας είναι απαραίτητο να έχουμε υγιείς τράπεζες και συνεπώς μικρό απόθεμα κόκκινων δανείων.

Δεν θα πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε ότι παρότι τα εν λόγω δάνεια έφυγαν από τις τράπεζες, δεν εξαφανίστηκαν, αλλά παραμένουν ως βάρος ύψους 100 δισεκατ. ευρώ στα νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Η λύση εκεί είναι να ρυθμιστούν με κατάλληλο τρόπο, όπως μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού, του Κώδικα Δεοντολογίας, της εξυγίανσης επιχειρήσεων, καθώς και της πλήρους διαγραφής όλων των οφειλών με την παροχή 2ης ευκαιρίας.