Το 2014, Ρώσοι επιστήμονες απελευθέρωσαν δύο ορφανά τιγράκια Αμουρ (πιο γνωστά ως τίγρεις της Σιβηρίας), τον Μπόρις και τη Σβετλάγια, στα απομακρυσμένα δάση της ρωσικής Άπω Ανατολής, με στόχο τη διάσωση του μεγαλύτερου αιλουροειδούς του πλανήτη, της σιβηρικής τίγρης.

Tο είδος τους εξακολουθεί να κινδυνεύει από εξαφάνιση και η πρωτοβουλία δεν υποσχόταν συνταρακτικά αποτελέσματα, αλλά το εγχείρημα των επιστημόνων οδήγησε σε μια απρόσμενη και εντυπωσιακή ιστορία ζωώδους αγάπης που δημοσίευσαν πρόσφατα οι New York Times.

Τα δύο τιγράκια, είχαν διασωθεί σε ηλικία μόλις 3-5 μηνών από τα βουνά Σικότε-Αλίν και ανατράφηκαν από κοινού σε συνθήκες αιχμαλωσίας πριν απελευθερωθούν ξανά στη φύση, σε ηλικία 18 μηνών. Όμως χωρίστηκαν συνειδητά από τους επιστήμονες που τα άφησαν σε διαφορετικές περιοχές, σε απόσταση 160 χιλιομέτρων το ένα από το άλλο, με στόχο την εξάπλωση του πληθυσμού των τίγρεων στην περιοχή Πρι-Αμούρ, κοντά στα σύνορα με την Κίνα.

Έναν χρόνο μετά, ο Μπόρις έκανε κάτι απίστευτο: ταξίδεψε περίπου 200 χιλιόμετρα, σχεδόν σε ευθεία γραμμή, μέχρι να ξαναβρεί τη Σβετλάγια. Λίγους μήνες αργότερα, το θηλυκό γεννούσε τα μικρά τους.

Το εγχείρημα, που είχε ήδη αποδειχθεί επιτυχημένο στην Ισπανία με τον λύγκα, προσέφερε για πρώτη φορά ελπίδα για την αποκατάσταση των πληθυσμών των τίγρεων. Οι Ρώσοι επιστήμονες, συνεργαζόμενοι με τη Wildlife Conservation Society, κατάφεραν να μεγαλώσουν 13 ορφανά τιγράκια σε συνθήκες που προσομοίαζαν σε αυτές της άγριας φύσης, διδάσκοντάς τους την τέχνη του κυνηγιού χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Από αυτά, τα 12 κατάφεραν να επιβιώσουν στο φυσικό περιβάλλον, αποδεικνύοντας ότι οι τίγρεις μπορούν να επανενταχθούν επιτυχώς.

«Αυτά τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι είναι εφικτό να μεγαλώσουμε μικρά τιγράκια, να τα διδάξουμε να κυνηγούν και να τα επανεντάξουμε στη φύση», δήλωσε στους New York Times ο Βιάτσεσλαβ Ροζνόφ, επικεφαλής του πρότζεκτ. Η επιτυχία αυτή προσφέρει ένα μονοπάτι για την αναβίωση των τίγρεων σε περιοχές όπου ο χρόνος και ο άνθρωπος τους είχαν στερήσει το δικαίωμα της ύπαρξης.

Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Μια άλλη τίγρη, η Ζολούσκα («Σταχτοπούτα»), βρήκε και εκείνη τον «πρίγκιπά» της μετά την απελευθέρωσή της, και μαζί δημιούργησαν τον πρώτο γνωστό πληθυσμό τίγρεων στην περιοχή που συναντήθηκαν, από τη μακρινή δεκαετία του 1970.

Οι επιστήμονες οραματίζονται τώρα τη σύνδεση του πληθυσμού τίγρεων της Πρι-Αμούρ με άλλες ομάδες τίγρεων, ακόμα και πέρα από τα σύνορα με την Κίνα. Με περίπου 270.000 τετραγωνικά μίλια φιλόξενου οικοτόπου στην Ασία να παραμένουν ακατοίκητα από τίγρεις, οι ελπίδες για την επιστροφή τους στη φυσική τους επικράτεια είναι πλέον ρεαλιστικές.