Ιούλιος 2025. Η κυβέρνηση αυτή βαδίζει ήδη στα πρώτα βήματα του 7ου χρόνου της θητείας της. Έχει περάσει πολύς καιρός από εκείνον τον Ιούλιο του 2019. Τότε που σχεδόν άκοπα, σχεδόν μηχανικά, σε ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ υπόστρωμα κέρδισε εκείνη την εκλογική αναμέτρηση. Τίποτα δεν μπορεί να κατανοηθεί στη σημερινή πολιτική συνθήκη της κυβερνητικής αυτοαναφοράς, και της συνακόλουθης κυβερνητικής αυταρέσκειας, χωρίς τη σύνδεσή του με το 2019 και την εικόνα της κυριαρχίας που ακολούθησε. Ως τον Ιούνιο του 2024, τα πράγματα ακολούθησαν αυτόν τον δρόμο. Ένα κόμμα αριθμητικά ισχυρό, μια αντιπολίτευση κατακερματισμένη, χωρίς πόλο αναφοράς, χωρίς προοπτική εναλλακτικής εκδοχής στη διακυβέρνηση. Η κυβέρνηση είχε την ελευθερία που δίνει η απουσία αντιπάλου, οι αντίπαλοί της είχαν τη φαντασία της εύκολης ανάκαμψης. Συχνά τα πραγματικά δεδομένα διαφεύγουν από τους πρωταγωνιστές και στην πρώτη πολιτική δοκιμασία αυτοί καλούνται να αποδεχθούν αυτό που έχει ήδη βουβά και υπόγεια συντελεστεί, μακριά και απέναντι στις διανοητικές κατασκευές τους.

Πού βρισκόμαστε σήμερα; Ποια είναι τα πολιτικά δεδομένα που ορίζουν με τρόπο διαρκή συσχετισμούς και δυνατότητες, που διαγράφουν μεταβολές και εξελίξεις; Βρισκόμαστε στην εποχή των Ευρωεκλογών. Στην αποσιωπημένη εποχή των Ευρωεκλογών του 2024. Έναν χρόνο πριν. Τα εκλογικά τους αποτελέσματα διαμόρφωσαν τη ζώνη μέσα στην οποία κινείται κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Των περιορισμένων δυνατοτήτων τους, των σαφών και στενών ορίων τους. Η κυβέρνηση συναντήθηκε ως παράταξη με την παραδοσιακή επιρροή της. Η εποχή της χρήσης του ΣΥΡΙΖΑ ως χρήσιμου εκλογικού αντιπάλου παρήλθε οριστικά. Έμεινε με τον εαυτό της. Το χαμηλό ποσοστό των Ευρωεκλογών –στα ίδια επίπεδα επιμένουν έκτοτε οι δημοσκοπήσεις– μαζί με τη συγκλονιστική αποχή μας μετέφεραν γρήγορα στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, που είναι πολύ μακριά και –το πιο σημαντικό– ποιοτικά άλλη από την ως το 2023 πολιτική φάση. 

Έχουμε εγκατασταθεί σε μια εποχή πολιτικής παθολογίας που εκφράζεται μέσα από τον κατακερματισμό της αντιπολίτευσης και την αθεράπευτη αδυναμία υπέρβασης αυτής της κατάστασης. Ένα κυβερνητικό σχήμα αριθμητικά ικανό να αντέξει ως το 2027, μια αντιπολίτευση εγκλωβισμένη σε σχέδια και προσδοκίες μεταβολής αυτού του συσχετισμού. Στο υπέδαφος μια κρίση εμπιστοσύνης έχει απλώσει τις ρίζες της και τα κλαδιά της. Πρόκειται για πολιτική κρίση. Κρίση εμπιστοσύνης, κρίση αντιπροσώπευσης. Με την κυβερνητική κρίση μπροστά μας, προετοιμασμένη και αυτή επιμελώς για την αντοχή της. 

Μέσα σε όλα αυτά έχει καταφανώς εξαντληθεί η δυνατότητα πρωτοβουλιών του κυβερνητικού σχήματος. Διαχειριστικό στον πυρήνα του, και με οδηγό μια πολιτική φιλοσοφία συντήρησης, ενδιαφέρεται να στηρίξει τον εκλογικό εαυτό του, αποφεύγοντας κάθε πολιτική δοκιμασία που θα το έθετε σε κίνδυνο. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ θα είναι ένα παράδειγμα στο εξής για κάθε παρόμοια περίπτωση. Η πολιτική αδράνεια και στασιμότητα που συνολικά προκύπτει αποτυπώνει το τέλος του πολιτικού βίου της παρούσας κυβέρνησης. Της απομένει ο τυπικός βίος. Η αποσυναρμολόγηση που έχει ως πραγματική ζωή κερδίσει στη σύγχρονη Ελλάδα επιβαρύνεται από την απουσία, το ενδιαφέρον και την αδυναμία της κυβερνητικής ομάδας να οργανώσει και να υποστηρίξει ένα σχέδιο ανακοπής της θεσμικής υποχώρησης σε όλα τα μέτωπα. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ δεν έπεσε από τον ουρανό. Η καθημερινή βία κερδίζει και η ατμόσφαιρα ανομίας διεκδικεί να γίνει ο αέρας που αναπνέουμε.

Το πολιτικό κενό δίπλα. Υπάρχουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σε αριθμό αρκετά. Αναμένονται και άλλα, ακούμε. Το επαρκές αριθμητικά κυβερνητικό σχήμα, το ανεπαρκές πολιτικά αντιπολιτευτικό «σχήμα». Τυπικά οι εκλογές θα γίνουν το 2027. Ας πούμε τον Μάρτιο. Θα επιβεβαιώσουν την πολιτική κρίση. Θα οδηγηθούμε σε επαναληπτικές εκλογές. Κυβέρνηση συνεργασίας στον ορίζοντα. Στη διαδρομή αυτή το παλιό θα δώσει μάχη επιβίωσης απέναντι στο αίτημα της αλλαγής και της κίνησης. Η αντοχή που θα καταγραφεί στην κάλπη, η δύναμη που θα εκφραστεί, η αποχή που θα είναι πειρασμός, το βάθος του κατακερματισμού, όλα αυτά μαζί θα γίνουν η αφετηρία για ένα βήμα εξόδου, ανηφορικού και οδυνηρού από το τέλμα στο οποίο σήμερα βρισκόμαστε. Αν οι δρόμοι ήταν εύκολοι, η γη θα ήταν όλη μια εύφορη κοιλάδα.