Δύσκολα θα έβρισκε κανείς αντιδιαμετρικότερη εκδοχή για επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, που μέχρι χθες κατείχε ο υψηλού προφίλ Άλεξ Πατέλης, από τον διάδοχο στην καίρια αυτή θέση (λόγω της άκρως Πρωθυπουργοκεντρικής διαχείρισης των πραγμάτων επί Κυριάκου Μητσοτάκη) εξαιρετικά συγκρατημένο, έως τώρα Πρόεδρο του ΣΟΕ/Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Μιχάλη Αργυρού.

Ο Άλεξ Πατέλης δεν εστερείτο ακαδημαϊκού background, αφού μετά από σπουδές στο Sussex είχε διδακτορικό από το Princeton (με Doctorvater τον ίδιο τον Μπεν Μπερνάνκι). Ήδη όμως το θέμα της διατριβής του – «Αποδόσεις των στοιχείων ενεργητικού και νομισματική πολιτική» (1997) – τμήματα της οποίας δημοσιεύθηκαν μάλιστα στο Journal of Finance, τέταρτη επιθεώρηση στην σειρά κύρους στον χώρο των Χρηματοοικονομικών, 16^ης μεταξύ του συνόλου (381) στην κατηγορία των Οικονομικών – έδειχνε ήδη προς την συνέχεια. Που ήταν θητεία στην Goldman Sachs, στην Citigroup Asset Management στο Λονδίνο, στην Merrill Lynch (όπου διευθύνων σύμβουλος Διεθνών Μελετών και επικεφαλής Διεθνών Οικονομικών – δηλαδή με ματιά σε χώρες Ειρηνικού/Λατινικής Αμερικής, για εκδόσεις ομολόγων κοκ). Μετά από ένα πέρασμα στην ταραχώδη PSQR του P. Pellegrini (hedge fund με έδρα Βερμούδες), ξεκίνησε (το 2010) την δική του Patelis Macro, εξειδικευμένη εταιρεία διεθνούς μακροοικονομικής ανάλυσης «για επιλεγμένους διεθνείς πελάτες» ανά την υφήλιο.

Πάμε τώρα στον Μιχάλη Αργυρού: Κύπριος, απόφοιτος του Τμήματος Οικονομικών της ΑΣΟΕΕ (ήδη εδώ και χρόνια ΟΠΑ), πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου/Queen Mary, με διατριβή που αφορούσε «Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση: αποτίμηση των μακροοικονομικών πολιτικών και των επιπτώσεων στις εμπορικές συναλλαγές» (1998). Η περαιτέρω καριέρα του ακαδημαϊκή, με διδασκαλία στο Brunel (1998-2005) και στο Cardiff (2005-19). Με δημοσιεύσεις κυρίως για τις διεθνείς νομισματικές εξελίξεις και δυο μονογραφίες στα θέματα Ευρωπαϊκής Οικονομίας, καθώς και συμμετοχή σε επίκαιρες συζητήσεις για τον ρόλο των θεσμών στην αναπτυξιακή δυναμική ή τις προοπτικές του δημογραφικού, καθώς και με συμβουλευτική δουλειά (επί της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους…) για λογαριασμό της ΕΚΤ και της Ευρ. Επιτροπής, από το 2019 είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Παν/μιο Πειραιώς.

 Τα χρόνια της κρίσης χρέους/του παρολίγον Grexit, είχε συχνά κληθεί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο να εξηγήσει την Ελληνική κρίση – προσπαθώντας  να αντιταχθεί στα στερεότυπα. Η θητεία του ως προέδρου του ΣΟΕ από το 2019 – προκάτοχοί του, μην ξεχνιόμαστε: Γιάννης Στουρνάρας, Βασίλης Ράπανος, Πλούταρχος Σακελλάρης, Γιώργος Ζαννιάς, Πάνος Τσακλόγου, Γιώργος Χουλιαράκης… – άφησε πίσω εντύπωση άρτιας (adequate) τεχνικής διάστασης με προσεκτική (mindful) πολιτική προσέγγιση: τα σχόλια, Βρυξελλών.

Τώρα, βέβαια, όλοι θα συνεχίσουν – για κάποιες μέρες: το ενδιαφέρον στα Ελληνικά δημόσια πράγματα σπανίως διαρκεί πάνω από μια βδομάδα – να διερωτώνται γιατί ο Άλεξ Πατέλης ανακοίνωσε (αρκετά άγαρμπα, «φυσικά» μέσω Instagram) την αποχώρησή του, παραμονή της συζήτησης του Προϋπολογισμού στην Βουλή. Ακολουθώντας το πρότυπο της εποχής Μητσοτάκη, αν πιστέψει  κανείς τον Αλ. Πατέλη, οι βελτιωμένες επιδόσεις της Ελληνικής οικονομίας των τελευταίων 5,5 ετών θα έπρεπε να αποδίδονται (και) στον ιδιο: σίγουρα πάντως το χειροκρότημα του διεθνούς Τύπου, συμπεριλαμβανομένου και του Economist που κατέγραψε την Ελληνική οικονομία πρώτη διεθνώς για πρόπερσι, θα έπρεπε να του πιστωθεί αρκετά (όπως άλλωστε το διεκδίκησε). Για τα ουσιαστικότερα αίτια της αποχώρησής του – και της επιστροφής του «στην αγορά», αντιλαμβανόμαστε: τα περί εν καιρώ αντικατάστασης Στουρνάρα στο πηδάλιο της ΤτΕ λογικά έχουν να κάνουν με έξαψη φαντασίας του δημοσιογραφικού μας κόσμου – θα χρειαστεί να αναμένουμε τα (ήδη υπεσχημένα) απομνημονεύματά του.

Για την ώρα, η πολύ πιο διακριτική δημόσια παρουσία του Μιχ. Αργυρού και η συναινετική του προσέγγιση στην όποια συζήτηση τον έχουμε συναντήσει, ίσως – ίσως, λέμε! – βοηθήσει να προσγειωθεί κάπως το διαμορφούμενο από το Μαξίμου κλίμα στα οικονομικά. Τώρα, που αίφνης «ανακαλύπτεται» και η ανάγκη να συμμαζευτούν κάπως οι πρακτικές των τραπεζών, αλλά και να προσπεραστεί το δόγμα της μη-παρέμβασης στο πεδίο της ακρίβειας/της καθημερινότητας εν ονόματι της εικόνας μακρο-επιτυχίας που έχει προβληθεί όλον αυτόν τον καιρό, μια προσγείωση μάλλον καλό θα κάνει.