Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Κώστας Σημίτης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών την Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2025. Κράτησε το τιμόνι της χώρας για δύο συνεχόμενες τετραετίες, σε μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους της Μεταπολίτευσης, ενώ συνέδεσε το όνομά του με ιστορικές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ακολουθώντας σταθερά το δρόμο του εκσυγχρονισμού, που αποτελεί και τη μεγάλη του παρακαταθήκη.

Η Οικονομική Επιθεώρηση είχε την τύχη να φιλοξενήσει μια από τις τελευταίες μεγάλες συνεντεύξεις που παραχώρησε (στην Αλεξάνδρα Κ. Βοβολίνη και τον Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη), τον Μάρτιο του 2023. Σε αυτήν ο Κώστας Σημίτης τοποθετήθηκε για μια σειρά από θέματα διεθνούς και εσωτερικού ενδιαφέροντος, μεταξύ αυτών το ρωσο-ουκρανικό, τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας και τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει η ΕΕ, την πορεία και τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας, αλλά και τα ελληνοτουρκικά.

Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα της συνέντευξης: 

• Επίσης, στη νέα γεωπολιτική στρατηγική Ευρώπη κι Αμερική πρέπει να ανιχνεύσουν τα πεδία συναντίληψης και να αναπτύξουν τις σχετικές συνέργειες. Και σε κάθε περίπτωση ο ρόλος της Ευρώπης θα πρέπει να είναι αποτρεπτικός ενός νέου διπολισμού ΗΠΑ-Κίνας.
• Αυτές οι προτεραιότητες αφορούν και την Ελλάδα, με μία επιπρόσθετη: η χώρα μας θα προχωρήσει στη νέα εποχή, εφόσον προωθήσει ορισμένες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Χωρίς αυτές, οι χρηματοδοτήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης θα μείνουν αναποτελεσματικές, μεγάλο μέρος των πόρων θα κατανεμηθεί πελατειακά και οι συνέπειες της κρίσης θα είναι επώδυνες.
• Καταρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως οτιδήποτε ευνοεί τη λειτουργία και τον ρόλο της ΕΕ ευνοεί και τα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτό ως βασική αρχή.
• Στο παραγωγικό μας μοντέλο λ.χ. εξακολουθεί να είναι μεγάλη η εξάρτηση απ’ τον τουρισμό και να μη διαπερνά την οικονομική σκέψη της κυβέρνησης η διάσταση της κλιματικής αλλαγής, της έρευνας και της καινοτομίας. Το Ταμείο Ανάπτυξης κι Ανθεκτικότητας προσφέρει μια σπουδαία ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό του παραγωγικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας, πρέπει όμως να πιστέψουμε σ ́ αυτό και να δουλέψουμε γι’ αυτό.
• Το επενδυτικό κλίμα που επιδιώκει να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι ένας επιβεβλημένος στόχος που όμως μέχρι σήμερα έχει αποδώσει ασταθή αποτελέσματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις στο real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds, τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Δηλαδή, με τα εθνικά μας κεφάλαια οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός
• Οι μαζικές τέλος παροχές επιδομάτων είναι μεν θετικές στον οικογενειακό προϋπολογισμό, αλλά βλαπτικές στο σύνολό τους – καθώς διευρύνουν το δημόσιο έλλειμμα δημιουργώντας συνθήκες επιβολής νέων φορολογικών μέτρων. Δεν αφήνουν τα αναγκαία δημοσιονομικά περιθώρια για την αντιμετώπιση έκτακτων μελλοντικών αναγκών, ενώ υπονομεύουν και τις διαρθρωτικές βελτιώσεις που χρειάζεται η παραγωγή.
• Μια αλληλέγγυα και συμπαγής κοινωνία, χωρίς την τοξικότητα της κομματικής πόλωσης, είναι κύριος εθνικός στόχος, που ενθαρρύνεται εξάλλου κι από την ΕΕ, που διαθέτει (παγκοσμίως) τα περισσότερα κονδύλια για τις κοινωνικές δαπάνες − δηλαδή για την κοινωνική συνοχή. Κι αυτό γιατί στον πυρήνα της «ευρωπαϊκής κουλτούρας» είναι η αντίληψη πως η δημοκρατία απαιτεί επενδύσεις στη κοινωνική συνοχή.
• Υπήρξα συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ κι αυτή είναι μια ταυτότητα που με συνοδεύει σε όλη τη ζωή μου. Πιστεύω πάντα στην ανάγκη πολιτικής έκφρασης αυτού του χώρου, που αποκλειστικός του στόχος είναι η συνεχής προσπάθεια για μια καλύτερη κοινωνία. Παρά τα επιμέρους κρούσματα διαφθοράς, η σοσιαλδημοκρατία ιστορικά γεννήθηκε για να προωθεί το επίπεδο ηθικής συνείδησης της κοινωνίας και για να διαμορφώνει μια κοινωνία ικανή να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τα προβλήματά της.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ