Είναι σωστό οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιτηδευματίες να έχουν διαθέσιμη για τους πελάτες τους μια εύκολη (και φορολογικά ελεγχόμενη, ως ψηφιακή…) δυνατότητα πληρωμής, όπως το IRIS; Είναι! 

Είναι σωστό να σοβαρευτεί η διαχείριση των σκουπιδιών, να μην πετάει ο καθένας τα δικά του στον κάδο οποιαδήποτε ώρα, ή πάλι δίπλα στον κάδο; Είναι!

Είναι σωστό – ψέματα! είναι απαραίτητο – να προβλέπεται πιεστική υποχρέωση των ιδιοκτητών να καθαρίζουν τα κτήματα και τους κήπους τους από δένδρα και ξερά χόρτα; Είναι! το βλέπουμε σε κάθε πυρκαγιά, όσο κι αν οπλιζόμαστε «με ψυχική ανθεκτικότητα» κατά Σκέρτσο.

Είναι σωστό να συγκρατηθεί η χρήση κινητών και δη smartphones στα σχολεία, ώστε η συνεχής διάσπαση προσοχής των παιδιών να μην καταλάβει (και) το σύνολο της σχολικής λειτουργίας; Είναι! Είναι παράλληλα σωστό, το κόστος από τις ζημιές – και πάντως από τους βανδαλισμούς – στα σχολεία να βαρύνει τελικά τους γονείς όσων βρίσκουν εκτόνωση στην εύκολη καταστροφή; (Τουλάχιστον όσον αφορά τα δημόσια σχολεία, όπου τις ζημιές πληρώνει το δημόσιο ταμείο, δηλαδή ο φορολογούμενος: τις ζημιές των ιδιωτικών, τις βλέπουν οι γονείς ενσωματωμένες … στα δίδακτρα).

Όλα αυτά λοιπόν ισχύουν! Και, με δεδομένη την βαθιά πίστη της Κυβέρνησης στην ατομική ευθύνη, διόλου περίεργο που τέθηκε σε κάθε περίπτωση απ’ αυτές το θέμα προστίμου/οικονομικής επιβάρυνσης των «ενόχων». Όπως και ισχύει το ότι ουδείς θα συμμορφωθεί, αν δεν ταχθεί κάθε φορά μια αυστηρή προθεσμία – η 1^η Σεπτεμβρίου για την σύνδεση με το ΙRIS, η αλήστου μνήμης 15^η Ιουλίου για τον καθαρισμό των οικοπέδων (εδώ, «φυσικά», δόθηκε παράταση: ύστερα ήρθε η Αυγουστιάτικη παράδοση πυρκαγιών ανά την Ελλάδα και σαρώθηκαν τα πάντα). Στην περίπτωση δε της άθλιας κατάστασης των σκουπιδιών στην Αθήνα – ακόμη και στο τουριστικό και παλιότερα «ευγενές» κέντρο της πόλης – που υποχρέωσε τον Δήμαρχο Χάρη Δούκα να δηλώσει το κλασικό «έχουμε φθάσει σε αδιέξοδο», το πράγμα πήγε λίγο παρακάτω: θα εγκατασταθούν, λέει, κάμερες και θα ορισθούν ώρες εναπόθεσης των σκουπιδιών από τους πολίτες (αφήστε την ώρα αποκομιδής : εδώ θα μεριμνά για τα ωράρια ο Δήμος…), οπότε όποιος καταγράφεται παραβάτης ή άτσαλος στο ρίξιμο των σκουπιδιών, ή πάλι να τα αφήνει δίπλα στον κάδο – πρόστιμο!

Αυτή η διαχείριση με την απειλή προστίμου τείνει να γίνει καραμέλα: – 1500 ευρώ για το IRIS, 1000 ευρώ για την μη-δήλωση περί καθαρισμού των οικοπέδων συν 0,50 ευρώ για κάθε μη-σωστά καθαρισμένο τ.μ. (με «καπέλο» 300 ευρώ αν καθαρίσουν μεν αλλά δεν μεριμνήσουν για την απομάκρυνση των ξερών/ «της βιομάζας» εντός 48ωρου), συν μια επαπειλούμενη φυλάκιση έως δυο ετών. Ο Δήμαρχος Αθηναίων δεν έχει ακόμη ανακοινώσει την ταρίφα ποινολογίου για την λάθος εναπόθεση των σκουπιδιών, με μάρτυρα τις κάμερες που θα αρχίσουν να εγκαθίστανται – πότε; Θα δούμε! Ο υπουργός Παιδείας, πάλι, αρκέσθηκε στην ανακοίνωση προθέσεων – άντε και με μια 3ήμερα αποβολή σε λογική «παλιού Γυμνασιάρχη» για το καλό…

Είναι φανερό ότι η εμπειρία από τα πρόστιμα 100 ευρώ μηνιαίως για τον μη-εμβολιασμό επί κορωνοϊού ή για το «σπάσιμο» των λοκ-νταουν – συνολικά με το οργίλο ύφος επιβολής Χαρδαλιά της εποχής, ύφος που προδήλως αποτυπώνει την εσώτερη ψυχή της τωρινής διακυβέρνησης, γι αυτό και ο Nick Hard επιβραβεύθηκε πολιτικά – θεωρείται εμπειρία πετυχημένη (Βέβαια… όσοι δεν πλήρωσαν εκείνα τα πρόστιμα, είδαν τελικώς να τους χαρίζονται.  Όσοι πλήρωσαν και, κακώς νόμιζαν/πίστεψαν ότι θα τους επιστραφούν, απογοητεύθηκαν. Το δίδυμο Αδώνιδος Γεωργιάδη – Ειρήνης Αγαπηδάκη το πήραν επάνω τους). Είναι επίσης φανερό ότι η πίστη στην ατομική ευθύνη έρχεται να συνδυαστεί με την παλιοκαιρινή αντίληψη ότι «ο Έλληνας, χρειάζεται την απειλή ράβδου για να πεισθεί» – σε σύγχρονη μετάφραση: «Θα σας επιβληθεί πρόστιμον!»

Όμως…. η πείρα διδάσκει ότι πιο δουλεμένες μέθοδοι πειθούς, κάτι πλησιέστερο προς Σωτήρη Τσιόδρα παρά σε Χαρδαλιά για να ξαναθυμηθούμε τον φίλο μας τον κορωνοϊό, αποδίδουν καλύτερα. Τα δε εξωφρενικά πρόστιμα – δείτε τώρα, το καινούργιο του ΚΟΚ – ή/και οι κάμερες παρακολούθησης, όσες δηλαδή δεν «μαυριστούν», τελικώς αφήνονται στην άκρη: θυμηθείτε τους λεωφορειοδρόμους. Και… πάμε γι άλλα!

Όσο για το εγχείρημα της επιβολής πειθαρχίας δια προστίμων στα σχολεία – να υποθέσει κανείς ότι θα εισπράττονται μέσω ΑΑΔΕ; – περιμένουμε ειλικρινά να δούμε πώς θα αναφέρει και πώς θα «δικάζει» τις παραβάσεις η σχολική κοινότητα, συν τι επίπτωση θα έχει στην (πώς την λέγανε; Να δείτε;) εκπαιδευτική λειτουργία αυτή η ιδέα. Πέραν, δηλαδή, της γεύσης «μηδενικής ανοχής» από νωρίς.