Περισσότερο κι από την υποχώρηση – σε τοπικές βέβαια κάλπες – της Ερντογανικής κυριαρχίας στις χθεσινές δημοτικές εκλογές στην Τουρκία, περισσότερο κι από την (για δεύτερη θητεία) επικράτηση Ιμάμογλου στην Πόλη (που φτιάχνει Προέδρους» – έτσι ξεκίνησε την καριέρα του κι ο Ερντογάν) αλλά και Γιαβάς στην Άγκυρα, η υποδοχή της νέας κατάστασης που προέκυψε είναι εκείνο που αξίζει να καταγραφεί. Η ευθεία παραδοχή Ερντογάν ότι το ΑΚΡ «έχασε ύψος σ’ όλη την χώρα», η έμφαση στον «σεβασμό στην ετυμηγορία του λαού» και η διάψευση κάθε πρόθεσης για πρόωρες εκλογές με διαβεβαίωση ότι «τα τέσσερα χρόνια (μέχρι τις προεδρικές του 2028) αξίζουν όσο ένας θησαυρός», όλα αυτά διαψεύδουν την εικόνα εμμονικής/αυταρχικής προσέγγισης Ερντογάν με την οποία είχαμε βολευτεί. Όχι μόνο στην Ελλάδα, δε…

Ασφαλώς και θα ήταν σφάλμα να αναπτυχθεί σ’ εμάς το εύκολο αντανακλαστικό περί «λαβωμένου λιονταριού» σχετικά με τον Τούρκο Πρόεδρο. Τον οποίο, μην το ξεχνούμε, είναι προγραμματισμένο να συναντήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Άγκυρα λίγο μετά το Πάσχα, σε συνέχεια της δαιδαλώδους διαδικασίας προσέγγισης των ΕλληνοΤουρκικών. (Νωπή, άλλωστε, ακόμη η τοποθέτηση Ερντογάν σχετικά με το πόσο απλούστερα θα ήταν τα πράγματα, άμα πριν 50 χρόνια είχε καταληφθεί – μετά τον Αττίλα 1 και 2 – ολόκληρη η Κύπρος).

Μην παραβλέπουμε – μια ματιά στην ευρύτερη σκακιέρα δεν βλάπτει – πώς εντός ολίγων εβδομάδων (9 Μαΐου) είναι να βρίσκεται ο Πρόεδρος Ερντογάν στην Ουάσιγκτον για επίσημη επίσκεψη/συνάντηση με τον Τζο Μπάϊντεν και την υψηλή Αμερικανική νομενκλατούρα. Έχουν δε προηγηθεί επισκέψεις και επαφές απεσταλμένων των ΗΠΑ στην Άγκυρα (μετά την Τουρκική επικύρωση της εισδοχής της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ…) ώστε η επίσκεψη Ερντογάν να έχει «βάθος και προοπτική». Παράλληλα, αποκτούν υπόσταση οι πληροφορίες ότι οι ΗΠΑ όχι απλώς θα προμηθεύονται σε ευρεία κλίμακα εκρηκτικά από Τουρκικές εταιρείες για την εντατικοποίηση της παραγωγής πυρομαχικών, αλλά και θα φιλοξενήσουν –  επί Αμερικανικού εδάφους – μονάδα παραγωγής Τουρκικής ιδιοκτησίας: οι ανάγκες τροφοδοσίας της Ουκρανίας με «μεσαίας τεχνολογίας» πυρομαχικά είναι, ως φαίνεται, απεριόριστες.

Την ίδια στιγμή, στην απ’ εδώ ακτή του Αιγαίου είχαμε το δυσάρεστο σώου της ακύρωσης των σχεδιασμών για αντίστοιχη επίσκεψη Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον με επίκληση του ότι «τα προγράμματα των δυο» (Μπάϊντεν-Μητσοτάκη) «δεν συνδυάζονται» καθώς… η επίσκεψη στην Ουάσιγκτον στις 4 Απριλίου θα ήταν κοντά στην έναρξη του (15^ου/επετειακού) συνεδρίου της Ν.Δ. 5-7 Απριλίου. «Δυσάρεστο σώου» καθώς προ ολίγου μόλις καιρού ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, ο συμπαθέστατος πλην μη-διπλωμάτης Τζωρτζ Τσούνης, είχε προαναγγείλει με ζωηρό τόνο συνάντηση Μητσοτάκη-Μπαϊντεν. Βέβαια, πιο πονηρεμένος ο Κυριάκος είχε προσγειώσει σε «εάν λάβω πρόσκληση» θα ανταποκριθώ. (Όλο με όλο, αυτή η διαδρομή, διόλου ευχάριστη!)