Όσο θα κορυφώνεται η δημόσια συζήτηση ενόψει της νομοθέτησης γάμου ομόφυλων ζευγαριών και αναγνώρισης γονεϊκότητας (ο όρος και πιο ακριβής είναι νομικά και απαλλάσσει από την άγαρμπη λέξη τεκνοθεσία), δημόσια συζητήση που ασφαλώς δεν περιορίζεται στην αντιπαράθεση θέσεων στα τηλεπαράθυρα, στον Τύπο και στην Βουλή – με προεξαγγελμένη κορύφωση την κονταρομαχία Κυριάκου Μητσοτάκη/Αντώνη Σαμαρά – ούτε καν στην παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου για ουσιαστικοποίηση της ονομαστικής ψηφοφορίας, τόσο θα αδυνατίζει η διάσταση που κάποια στιγμή πήγε να παίξει ρόλο: η διάσταση της (κοινωνικής) ευθυγράμμισης στην Ελλάδα με όσα ισχύουν «στην Ευρώπη». Έναντι της οποίας , παράξενο να το βλέπει κανείς, λειτουργεί θεωρητικά ισχυρότερα η αντίληψη του «ανήκειν» από τον πολιτικό εκείνο χώρο απ’ όπου θα προκύψουν οι περισσότερες αρνητικές ψήφοι, ή οι στάσεις «άσε καλύτερα, να μην πολυφαινόμαστε». 

Όντως, η Νέα Δημοκρατία που έχει ταυτισθεί παραδοσιακά με την ισχυρότερη ταύτιση με την «Ευρώπη», αλλά και το ΠΑΣΟΚ άλλωστε, θα έχουν μετρήσει κατά πάσαν προσδοκία τις περισσότερες διαρροές με καταψήφιση ή με χρήση της «διεξόδου Μητσοτάκη»/αποχής-«παρών» ή «μένω σπίτι», από ένα νομοσχέδιο που αναμένεται να γίνει νόμος με την στήριξη της ευρύτερης Αντιπολίτευσης. (Η οποία Αντιπολίτευση, εν τω μεταξύ, με καφκικό τρόπο προπηλακίζεται για την στάση της από την εισηγούμενη την ψήφιση αλλά μη-πολυπροσερχόμενη εις ψήφισιν Κυβέρνηση).

Πάντως, έτσι για να βλέπουμε λίγο τι γίνεται λίγο πιο πέρα από τα αυτάρεσκα σύνορά μας όπου ακόμη κι ένα ζήτημα/αιτούμενο ενίσχυσης της sυμπεριληπτικότητας και της κοινωνικής συνοχής μετατρέπεται με μπρίο σε αφορμή αντεγκλήσεων επιπέδου καυγά στον δρόμο, ας έχουμε επισημάνει π.χ. την στάση της Γερμανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, η οποία όταν φίλαθλοι της Bayern Leverkusen σε αγώνα (στις 25 Νοεμβρίου) εναντίον της Werder Bremen, άνοιξαν πανό που έλεγε – απλώς, χωρίς ύβρεις ή εκφράσεις βίας – ότι μπορεί να υπάρχουν «διαφορετικά στυλ μουσικής όμως δυο μόνο φύλα» («Es gibt viele Musikrichtungen, aber nur zwei Geschlecther» στο πρωτότυπο) κίνησε διαδικασία κατά της ομάδας. Και επιβλήθηκε πρόστιμο 18.000 ευρώ για την «διακριτική, αντιαθλητική συμπεριφορά» που θεωρήθηκε ότι εκδηλώθηκε. Μάλιστα… το 1/3 του προστίμου κρίθηκε ότι θα έπρεπε να διατεθεί για «προώθηση μέτρων πρόληψης κατά των διακρίσεων».

Πιο πρόσφατα, τον Φεβρουάριο , ο Spiegel έκανε εξώφυλλο το επόμενο βήμα, κοινωνικά – μετά τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Με τίτλο «Νέα ερωτική ζωή»/Neues Liebesbeben παρουσιάζει μια τριάδα άντρας/δυο γυναίκες (στις μέσα σελίδες υπάρχει διαφορετικό μείγμα), με την διευκρίνηση ότι πρόκειται για «ανοικτούς γάμους, πολυερωτικότητα, φιλία-συν» (Offene Ehe, Polyamorie, Freundschaft -Plus). Μάλλον ο Spiegel δεν θα μνημονευθεί στην Βουλή των Ελλήνων, για αποφυγή εμφραγμάτων τουλάχιστον. Περισσότερο ίσως ακουστεί από κάποια έδρανα η φωνή (πρώην) επικεφαλής αρχισυντάκτη της Bild (2017-21), του Julian Reichelt που κατακεραύνωσε το πρόστιμο κατά της Bayen Leverkusen λέγοντας «το πνεύμα των θεσμών κατατρώγεται από έναν ιδεολογικό ιο». 

[Και ένα «δικό μας» παραλειπόμενο: το Politico, που τόσο πολύ είχε στεναχωρήσει με την Νεκταρία Σταμούλη την Κυβέρνηση σε προηγούμενες φάσεις όπως των πυρκαγιών και της τραγωδίας των πνιγμών μεταναστών στην Πύλο, τώρα αναγνώριζε ότι γίνεται «μεταστροφή προς προοδευτισμό (progressive pivot) με το νομοσχέδιο για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών»].

Μένουν να μετρηθούν τα κουκιά στην Βουλή των Ελλήνων. Και… να επέλθει κοινωνική καταλλαγή, μετά την ταραχή που προέκυψε.