Την Κυριακή, και ενώ έπαιζε γκολφ σε ιδιόκτητό κλαμπ, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έμπαινε άθελά του και εν αγνοία του, στο πολύ κλειστό κλαμπ των Αμερικανών πολιτικών που έχουν γίνει στόχοι απόπειρας δολοφονίας παραπάνω από μία φορά.

Ο 78χρονος υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων κινείτο μεταξύ των οπών 5 και 6 στο Trump International Golf Club στο Γουέστ Παλμ Μπιτ όταν ακούστηκαν πυροβολισμοί και το FBI επιβεβαίωσε λίγο αργότερα πως ερευνούσε μία (ακόμα) «κατά τα φαινόμενα απόπειρα δολοφονίας» του Τραμπ, μόλις δύο μήνες μετά την προηγούμενη, από την οποία είχε βγει τραυματισμένος στο αυτί και ενισχυμένος σε συσπείρωση. Τότε οι μυστικές υπηρεσίες είχαν κατηγορηθεί για αδικαιολόγητη ολιγωρία και η διευθύντρια Κίμπερλι Τσιτλ είχε υποχρεωθεί σε παραίτηση μετά την ακρόαση της από το Κογκρέσο.

Το χρονικό

Σύμφωνα με πηγές του CNN, ο χτεσινός αγώνας του γκολφ ήταν μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής στο πρόγραμμα του Τραμπ. Ενώ το παιχνίδι βρισκόταν σε εξέλιξη, το μεσημέρι της Κυριακής, ένας πράκτορας της Μυστικής Υπηρεσίας παρατήρησε πως μια κάννη τυφεκίου προεξείχε από τον φράχτη και συνάδελφοί του πυροβόλησαν εναντίον ενός άνδρα που κρυβόταν σε θάμνους της περιμέτρου. Ο δράστης απείχε περίπου 300 με 500 μέτρα από τον Τραμπ και τράπηκε σε φυγή με αυτοκίνητο. Δεν είναι σαφές αν πυροβόλησε πριν επιχειρήσει να διαφύγει.

Αυτόπτης μάρτυρας είδε τον ύποπτο να τρέχει από τους θάμνους και φωτογράφισε το αυτοκίνητό του, γεγονός που οδήγησε στη σύλληψη του υπόπτου. Στα χέρια των αρχών βρίσκεται ένας 58χρονος, ο Ράιαν Γουέσλι Ρούθ, ιδιοκτήτης μιας μικρής κατασκευαστικής εταιρείας στη Χαβάη. Και σε αντίθεση με τον 20χρονο Τόμας Κρουκς που είχε αφήσει μόνο μερικά ψηφιακά ίχνη αναζήτησης ομιλιών του Τραμπ και του Μπάιντεν, παραμένει ζωντανός και με «πλούσιο» αποτύπωμα στα social media.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times, αναρτήσεις του Ράουθ στο X μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, σκιαγραφούν μια σκληρή ρητορική. «Είμαι πρόθυμος να πετάξω στην Κρακοβία, να φτάσω στα σύνορα της Ουκρανίας, να καταταγώ εθελοντής, να πολεμήσω και να πεθάνω εκεί». Στην εφαρμογή WhatsApp έγραφε στο «βιογραφικό» του: «Ο καθένας μας πρέπει να κάνει καθημερινά το καθήκον του, έστω με μικρά βήματα, για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της δημοκρατίας – ο καθένας μας πρέπει να βοηθήσει τους Κινέζους».

Η εφημερίδα Greensboro News & Record γράφει πως το 2002, ένας άνδρας με το ίδιο όνομα και την ηλικία που θα είχε τότε ο Ράουθ, είχε συλληφθεί στο Γκρίνσμπορο, επειδή είχε ταμπουρωθεί σε κτίριο κραδαίνοντας ένα αυτόματο όπλο. Το 2020, ο Ράουθ είχε εκφράσει τον «θαυμασμό» του για την πολιτικό και στρατιωτικό αξιωματούχο Τούλσι Γκάμπαρντ, τότε υποψήφια των Δημοκρατικών για την προεδρία, σχολιάζοντας ότι «θα διαπραγματευόταν με σθένος ειρηνευτικές συμφωνίες για τη Συρία, το Αφγανιστάν και όλες τις ζώνες αναταραχής».

Παρότι ήταν εγγεγραμμένος ως «ανένταχτος» ψηφοφόρος στη Βόρεια Καρολίνα, ψήφισε φέτος στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών. Αφού μετακόμισε στη Χαβάη, σε ανάρτησή του τον Μάιο του 2020 είχε γράψει πως «προσκαλεί» τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν για διακοπές, γράφοντας πως θα μπορούσε να ενεργήσει ως «πρεσβευτής και σύνδεσμος» των δύο χωρών. Ομοσπονδιακό δικαστήριο στη Νότια Φλόριντα αναμένεται να ζητήσει ψυχιατρική αξιολόγηση για τον Ράουθ.

Η στατιστική της ιστορίας

Από τις αρχές του 19ου αιώνα έως και σήμερα υπήρξαν πολυάριθμες απόπειρες δολοφονίας και οι συνωμοσίες εναντίον προέδρων των ΗΠΑ. Τέσσερις εν ενεργεία πρόεδροι έχουν σκοτωθεί: Αβραάμ Λίνκολν (1865), Τζέιμς Α. Γκάρφιλντ (1881), Ουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ (1901) και Τζον Φ. Κένεντι (1963).

Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν είναι ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ που τραυματίστηκε σε απόπειρα δολοφονίας κατά τη διάρκεια της θητείας του και επέζησε (το 1981, από τον Τζον Χίνκλεϊ Τζούνιορ). Δύο πρώην πρόεδροι, ο Θίοντορ Ρούσβελτ (1912) και ο Ντόναλντ Τραμπ (2024) έχουν τραυματιστεί σε επιθέσεις.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι άνδρες ήταν δράστες και χρησιμοποίησης πυροβόλο όπλο.

Πολλές απόπειρες δολοφονίας, επιτυχείς και ανεπιτυχείς, είχαν ως κίνητρο την προσωπική επιθυμία των δραστών να αλλάξει κάποια πτυχή της πολιτικής της αμερικανικής κυβέρνησης. Ωστόσο, δεν είχαν όλες αυτές οι επιθέσεις πολιτικά κίνητρα.

Πολλοί δράστες είχαν αμφίβολη ψυχική διαύγεια και μερικοί κρίθηκαν ασταθείς. Ο ιστορικός Τζέιμς Κλαρκ γράφει ότι οι περισσότεροι δολοφόνοι είχαν πάντως σώας τα φρένας και τα κίνητρά τους ήταν πολιτικοί. Μερικοί εξ αυτών, ιδίως οι ψυχικά ασθενείς, έδρασαν μόνοι τους, ενώ όσοι ακολουθούσαν πολιτικές ατζέντες έβρισκαν πιο εύκολα υποστηρικτές συνωμότες. Οι περισσότεροι συνωμότες δολοφονιών – ψυχιατρείο.