Σε μια περίοδο όπου η συζήτηση γύρω από τα αυτόνομα αυτοκίνητα εξακολουθεί να κυριαρχείται από φόβους και επιφυλάξεις, ένας διεθνούς φήμης νευροχειρουργός, ο Τζόναθαν Σλότκιν, παραθέτει δεδομένα που δείχνουν μια διαφορετική πραγματικότητα: τα αυτόνομα οχήματα μπορούν να σώσουν ζωές – και μάλιστα σε μεγάλη κλίμακα.

Σε άρθρο γνώμης που φιλοξένησαν πρόσφατα οι New York Times, ο Σλότκιν υπογραμμίζει η σύγκριση ανάμεσα στις επιδόσεις των οδηγών και των οχημάτων της Waymo χωρίς οδηγό στους ίδιους δρόμους είναι αποκαλυπτική, καθώς τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό ενεπλάκησαν σε 91% λιγότερα ατυχήματα που προκάλεσαν σοβαρούς τραυματισμούς ή θάνατο, και σε 80% λιγότερα συμβάντα με οποιονδήποτε τραυματισμό.

Με τα οχήματα της Waymo να έχουν ήδη «γράψει» εκατομμύρια χιλιόμετρα σε πραγματικές συνθήκες, από το Φίνιξ έως το Όστιν των ΗΠΑ, τα συγκεντρωτικά στοιχεία συνιστούν ένα αποκαλυπτικό και άκρως πειστικό μέτρο σύγκρισης σε σχέση με τον μέσο ανθρώπινο οδηγό, ιδίως όταν εξετάζονται οι ίδιες αποστάσεις και οι ίδιες αστικές συνθήκες.

Τα αυτόνομα οχήματα της εταιρείας καταγράφουν εντυπωσιακή μείωση ατυχημάτων σε όλες τις κατηγορίες, υποδηλώνοντας μια πραγματική ποιοτική μετάβαση στην οδική ασφάλεια, αφού πέτυχαν μείωση 79% σε τροχαία συμβάντα που συνοδεύονται από ενεργοποίηση αερόσακων. Παράλληλα, σημειώθηκε 80% μείωση στα ατυχήματα που προκάλεσαν οποιασδήποτε μορφής τραυματισμό.

Η διαφορά είναι εξίσου εντυπωσιακή στις συγκρούσεις που αφορούν τους πιο εκτεθειμένους και ευάλωτους χρήστες του δρόμου. Οι αυτόνομες διαδρομές της Waymo κατέγραψαν 92% λιγότερα ατυχήματα με τραυματισμό πεζού, 78% λιγότερα ατυχήματα με ποδηλάτες και 89% λιγότερα περιστατικά που αφορούσαν μοτοσικλετιστές.

Οι λόγοι που τα αυτόνομα οχήματα αποδεικνύονται ασφαλέστερα σε πραγματικές συνθήκες στην πόλη είναι προφανείς, γράφει ο Σλότκιν: «Πρόκειται για συστήματα που ακολουθούν κανόνες, δεν αποσπώνται, «βλέπουν» προς όλες τις κατευθύνσεις και αποτρέπουν συγκρούσεις υψηλής ταχύτητας. Με αυτό τον τρόπο μειώνουν δραστικά τις πιθανότητες θανατηφόρων συγκρούσεων».

Επιχειρώντας ένα προγνωστικό άλμα στο μέλλον, ο Σλότκιν οραματίζεται ένα μέλλον όπου η «παραδοσιακή» οδήγηση θα είναι σπάνια, όπως είναι η ιππασία σήμερα. «Ενα μέλλον όπου δεν θα ανεχόμαστε πλέον χιλιάδες θανάτους και δεκάδες χιλιάδες σοβαρούς τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη ως κόστος της μετακίνησης».