Ο Ντουάϊτ Αϊζενχάουερ, ως (Ρεπουμπλικανός) Πρόεδρος αλλά με βαριά εμπειρία ηγεσίας –  έναν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έκλεισε, τις δυνάμεις των Συμμάχων οδήγησε! –  είχε καταγραφεί να λέει: «Άλλο πράγμα η ηγετικότητα, άλλο πράγμα η επιθετικότητα».

Αν πιστέψει κανείς τις δημόσιες ανακοινώσεις/τοποθετήσεις μετά την Κορυφή της 1/2 στις Βρυξέλλες, οι «27» έκαναν επίδειξη ηγετικότητας (συλλογικής, αν και π.χ. η Πρόεδρος της Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν την έκανε πάλι την προσπάθεια να δείξει ότι η ίδια «οδηγεί τα πράγματα») και τούτο τόσο στο μείζον ζήτημα της οικονομικής στήριξης της Ουκρανίας/της άρσης του βέτο της Ουγγαρίας, όσο και στο θέμα των αγροτικών διεκδικήσεων που έβαλε φωτιά (και κυριολεκτικά…) στις Βρυξέλλες. 

Για μιαν ακόμη φορά, καλό θα ήταν να δει κανείς πιο προσεκτικά την ουσία πίσω από τις δημόσιες δηλώσεις. Όσον αφορά το ξεμπλοκάρισμα 50 δις ευρώ για οικονομική στήριξη της Ουκρανίας στο διάστημα 2024 –27  (άλλη υπόθεση τα 5 δις σε στρατιωτική βοήθεια, μέσω της παράξενα ονοματιζομένης European Peace Facility), επήλθε – υποτίθεται – ομοφωνία αφού προηγήθηκαν προ ημερών απειλές διά διαρροών περί «οικονομικού γονατίσματος» της Ουγγαρίας που μπλόκαρε τα 50 δις και περί «εκδίωξης» της Βουδαπέστης από την ενωσιακή διαδικασία λήψης αποφάσεων αν δεν ευθυγραμμιστεί.

Θα σκεφτεί ο αναγνώστης: «Μα, ο Όρμπαν τελικώς πειθάρχησε, τα 50 δις εγκρίθηκαν στην Κορυφή την 1/2». Βέβαια… προστέθηκαν διαδικασίες παρακολούθησης των κονδυλίων (17 δις σε δωρεάν βοήθεια, 33 δις σε δάνεια, στόχος να παραμείνει όρθια η Ουκρανία ως κρατική οντότητα), με την ετήσια / επαναλαμβανόμενη διαδικασία ελέγχου, προστέθηκε αναθεώρηση του ύψους των κονδυλίων μετά από διετία («και τι ενδιαφέρει, αυτό;» ενδιαφέρει διότι επανέρχεται από το παράθυρο το Ουγγρικό βέτο λόγω απαιτούμενης ομοφωνίας). Ενώ συνεχίστηκε η απόψυξη των Ευρωπαϊκών κονδυλίων που κρατούνταν λόγω παρασπονδιών της Βουδαπέστης σε θέματα θεμελιωδών δικαιωμάτων – ήταν πριν η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, τώρα οι περιορισμοί στην ελευθερία του Τύπου: «more transactional, you die!» ήταν σχόλιο διαδρόμου της SEAE/Υπηρεσίας Εξωτερικών Σχέσεων της ΕΕ, που δείχνει πώς οι εσωτερικές διαδικασίες (Ουγγρική στάση) χρωματίζουν την εξωτερική δράση (διπλωματική αμφιθυμία της ΕΕ).

Πάντως, οι μελετητές των Ευρωδιαδικασιών θα είχαν κι ένα ακόμη να παρατηρήσουν. Ήδη στις 10 Ιανουαρίου, δηλαδή ένα χαλαρό 20ήμερο πριν την Κορυφή, είχε διαμορφωθεί σε επίπεδο Μόνιμων Αντιπροσώπων το σχετικό consensus, που είχε λίγο πολύ ξηλώσει την ισορροπία της αρχικής πρότασης φον ντερ Λάϊεν. Όταν λοιπόν άνοιξε η συζήτηση στην Κορυφή, ήρκεσαν λιγότερα από 10 λεπτά για να ανακοινωθεί η επίτευξη ομοφωνίας! Οπότε οι συμπαθείς διαρροές, την περασμένη βδομάδα, περί απειλών και τιθασσευσης Όρμπαν λειτούργησαν ως εκείνο το είδος που γνωρίζουμε πλέον καλά: αυτοσκηνοθέτηση «Ευρώπης».

Πιο κοντά στον πυρήνα των αρμοδιοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήδη προτού τα μπλόκα των αγροτών στους δρόμους της Γερμανίας ή ο αποκλεισμός του Παρισιού, ή οι τελετουργικές εκδηλώσεις (μέχρι φυτιλιάσματος συμβόλων) στις Βρυξέλλες πιάσουν την προσοχή των Μέσων Ενημέρωσης – λόγω Κορυφής, « όλα τα μάτια/ όλες οι κάμερες στις Βρυξέλλες» –, η κυριαρχία της πράσινης μετάβασης στην Κοινή Αγροτική Πολιτική είχε αρχίσει να υποχωρεί. (Μέχρι τώρα, η Επιτροπή είχε καβαλήσει το άλογο περί κυριαρχίας των περιβαλλοντικών/οικολογικών προτεραιοτήτων  έναντι των αναγκών των παραγωγών που κυριαρχούσαν παλιότερα. Οι αγρότες είναι μόλις 2,2 % του πληθυσμού της ΕΕ^. οικολογικά ευαισθητοποιημένοι είναι κοντά στους μισούς, πάντως για κάτι σαν 25% το περιβάλλον/η κλιματική αλλαγή κοκ είναι προέχουσα αξία, που μεταφράζεται σε ψήφο. Οπότε…). Είδαμε έτσι την αρχή περί αγρανάπαυσης να πηγαίνει πίσω^. είδαμε την διαπραγμάτευση ΕΕ με Mercosur/Λατινική Αμερική να επαναπροσδιορίζεται^. είδαμε την διάσταση του ενεργειακού κόστους στην γεωργία να ξανασυζητείται. Και πάντως μια-μια οι χώρες της ΕΕ να «ξαναβλέπουν» το θέμα της μείωσης στην χρήση λιπασμάτων, όπου είχαν τεθεί υψηλοί στόχοι σε ορίζοντα 2030, να αποστασιοποιούνται – η Γαλλία έτσι έσπασε τα μπλόκα.

Ίσως, λοιπόν, οι σημερινές ηγεσίες της «Ευρώπης» να μάθουν από μια στρατιωτική/πολιτική φιγούρα του Αμερικανικού συντηρητισμού: Άλλο η ηγετικότητα, άλλο η επιβολή.