Νέα Ζηλανδία, Ισλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστραλία, και Ιρλανδία είναι οι χώρες που θα βιώσουν σε μικρότερο βαθμό τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, υποστηρίζει μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Σύμφωνα με την επιστημονική μελέτη, αιτία της προνομιακής αυτής τοποθέτησης αποτελεί το γεγονός ότι οι πέντε χώρες βρίσκονται σε γεωγραφικές τοποθεσίες με «ευνοϊκές συνθήκες εκκίνησης». Τα πολύ ενδιαφέροντα αυτά αποτελέσματα προκύπτουν από την ανάλυση της σχέσης μεταξύ της φέρουσας ικανότητας των χωρών, της απομόνωσης και της αυτάρκειας των πέντε περιοχών τους. 

Είναι άραγε τυχαίο ότι και οι πέντε είναι νησιά;

Φέρουσα ικανότητα: και οι πέντε χώρες, πλην του Ηνωμένου Βασιλείου, έχουν μικρό πληθυσμό, υψηλό κλάσμα γεωργικής γης και άμεση πρόσβαση στη θάλασσα, διαμορφώνοντας μια αναλογία που υποδηλώνει έναν πλούτο σε πόρους τροφίμων.

Απομόνωση: οι πέντε περιοχές είναι σχετικά αποκομμένες από πυκνοκατοικημένες χερσαίες μάζες. Σύμφωνα με τη μελέτη, ο λόγος που οι απομονωμένες κοινότητες είναι πιθανό να αποτελέσουν «σωσίβιες λέμβους» βασίζεται στην υπόθεση ότι η παγκοσμιοποίηση θα αντιστραφεί όταν η θερμοκρασία ανέβει, προκαλώντας οικονομική ύφεση και κοινωνική αναταραχή. Επομένως, σε αυτό το χειρότερο σενάριο, οι απομονωμένες χώρες τείνουν να επηρεάζονται λιγότερο από την οικονομική και κοινωνική αστάθεια των γειτονικών χωρών.

Αυτάρκεια: οι πέντε χώρες διαθέτουν ανανεώσιμες και μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, γεγονός που τους εξασφαλίζει ενεργειακή αυτονομία. 

Μετριασμός της κλιματικής αλλαγής

Η μόνη από τις πέντε χώρες που βρίσκεται στην κορυφή του Climate Change Performance Index (CCPI), είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, και μάλιστα στην τέταρτη θέση. Οι τρεις κορυφαίες χώρες στην προστασία του κλίματος είναι η Δανία, η Σουηδία και η Νορβηγία. Ο δείκτης CCPI προκύπτει βάσει των προσπαθειών των χωρών για την επίτευξη του στόχου μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, την υιοθέτηση ΑΠΕ, τη χρήση της ενέργειας με αποτελεσματικό και υπεύθυνο τρόπο και την εισαγωγή πολιτικών φιλικών προς το κλίμα.

Οι άλλες τέσσερις χώρες που αναφέρει η μελέτη του Παν/μίου Anglia Ruskin δεν κατατάσσονται ιδιαίτερα ψηλά στον δείκτη CCPI. Αντιθέτως, σύμφωνα με το Climate Action Tracker, ειδικά η Αυστραλία θεωρείται εξαιρετικά ανεπαρκής, παρουσιάζοντας μία από τις χειρότερες επιδόσεις στον κόσμο, καθώς οι πολιτικές της για το κλίμα δεν είναι καθόλου συμβατές με τη Συμφωνία του Παρισιού.

Κλιματική Προσαρμογή

Το επίπεδο ευπάθειας μιας χώρας απέναντι στην κλιματική αλλαγή σχετίζεται άμεσα με την έκθεσή της στα ακραία φυσικά φαινόμενα που προκαλούνται από αυτήν. Αυτή η διαπίστωση ισχύει αλλά έχει και τις εξαιρέσεις της.  

Σύμφωνα με τον Δείκτη Επιδόσεων Κλιματικής Αλλαγής, η Ιαπωνία κατατάσσεται τέταρτη στη λιστα χωρών που πλήττονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή, με βάση τη συχνότητα και τη σφοδρότητα των φυσικών καταστροφών. Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζει το γεγονός ότι ο δείκτης ND-GAIN της Παγκόσμιας Πρωτοβουλίας Προσαρμογής της Notre Dame, ο οποίος συνοψίζει την ευπάθεια μιας χώρας στην κλιματική αλλαγή αλλά και την ετοιμότητά της να βελτιώσει την ανθεκτικότητά της, κατατάσσει την Ιαπωνία ως την 17η καλύτερη μεταξύ όλων των χωρών στον κόσμο. Κι αυτό γιατί ενώ η νησιωτική χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με σφοδρές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, διαθέτει την απαραίτητη ανθεκτικότητα να αντεπεξέλθει. 

Το παράδειγμα της Ιαπωνίας επιτρέπει μια σχετική αισιοδοξία καθώς υποδηλώνει ότι έχουμε τη δυνατότητα να προσαρμοστούμε στην κλιματική αλλαγή, αρκεί να επενδύσουμε στη δημιουργία των απαραίτητων υποδομών, ειδικά στις πιο ευάλωτες χώρες. Στις απαραίτητες πρωτοβουλίες περιλαμβάνεται το χρέος για το κλίμα που αφορά το χρέος που λέγεται ότι οφείλουν οι αναπτυγμένες χώρες στις αναπτυσσόμενες για τις ζημιές που προκαλούνται από τη δυσανάλογα μεγάλη συμβολή τους στην κλιματική αλλαγή. Τα πλούσια έθνη, από το 2022, έχουν δεσμευθεί να κατευθύνουν $100 δισ. ετησίως σε έργα προσαρμογής και ανθεκτικότητας στον αναπτυσσόμενο κόσμο. 

Διαθέτουμε όλα τα εργαλεία και τα μέσα πολιτικής για τον μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Συλλογικά, μπορούμε να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και να διατηρήσουμε τις παγκόσμιες θερμοκρασίες κάτω από 1,5°C, προκειμένου να προστατεύσουμε τα καλλιεργήσιμα εδάφη και να εξασφαλίσουμε την επαρκή παροχή νερού.

Με πληροφορίες από το https://earth.org/