Τα πλήγματα που κατάφεραν Αμερικανικές και Βρετανικές δυνάμεις κατά βάσεων των ανταρτών Χούθι και συνολικά 60 στόχων στην Υεμένη «σε άμεση απάντηση στις άνευ προηγουμένου επιθέσεις τους κατά της διεθνούς ναυσιπλοΐας» (η επίσημη τοποθέτηση Μπάϊντεν), άνοιξαν οριστικά ένα νέο, πρόσθετο μέτωπο στην παγκόσμια αποσταθεροποίηση. Η κίνηση αυτή προβλήθηκε ως πρωτοβουλία «πρόθυμων», καθώς πέραν ΗΠΑ και Βρετανίας δίνουν κάλυψη Αυστραλία, Καναδάς, Ολλανδία και Μπαχρέιν, και είχε αποτέλεσμα «σημαντικές ζημίες» στους στόχους που επελέγησαν. 

Χαρακτηριστικά, δεν ζητήθηκε από τον Πρόεδρο Μπάϊντεν έγκριση του Κογκρέσου. Η Βρετανική συμμετοχή χρησιμοποίησε τις (κυρίαρχες…) βάσεις στην Κύπρο. Η ελληνική φρεγάτα «Ύδρα», της κατηγορίας ΜΕΚΟ, που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή στα πλαίσια της επιχείρησης Prosperity Guardian κινείται σε μεγάλη απόσταση (καθώς, ακούμε, στερείται κατάλληλων αμυντικών συστημάτων για ενδεχόμενες προσβολές από πυραύλους, ή ακόμη και από drones – για τον ίδιο λόγο δεν ανέπτυξαν προωθημένες δυνάμεις και οι Αυστραλοί ή οι Καναδοί…). 

Η Σαουδική Αραβία απηύθυνε έκκληση για «αυτοσυγκράτηση», κι ας είχε ανοιχτούς λογαριασμούς από το 2019 με τους ευθέως Ιρανοκίνητους Χούθι. Στην ΕΕ επεκράτησε αμηχανία .

Την ίδια στιγμή, μετά από πρωτοβουλία της Νότιας Αφρικής – στην οποία κανείς δύσκολα θα χρέωνε περιορισμένη επίγνωση του τι σημαίνει απαρτχάιντ μέχρι το 1994 – να εγκαλέσει ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου των Ηνωμένων Εθνών, στην Χάγη, το Ισραήλ για τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στην Γάζα με την (άνευ προηγουμένου για το Μεσανατολικό) κατηγορία της γενοκτονίας, η υπόθεση της Γάζας προσλαμβάνει άλλες διαστάσεις μπροστά στην παγκόσμια κοινή γνώμη.

Οι άνω των 23.000 νεκροί Παλαιστίνιοι άμαχοι της επιχείρησης του Ισραήλ στην Γάζα μετριούνται – αυξανόμενοι κάθε μέρα, με την κατάπαυση του πυρός να προσκρούει στο αμερικανικό βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας – μετριούνται μαζί με δηλώσεις Ισραηλινών επισήμων (ακόμη και του συγκριτικά μετριοπαθούς προέδρου Χέρτσονγκ) που αφήνουν να διαφανεί πρόθεση εξάλειψης της Γάζας ή/και συλλογική ευθύνη των Παλαιστινίων για τις φρικαλεότητες της Χαμάς. Όλα αυτά δημιούργησαν μια κατάσταση που ήδη φέρνει δεκάδες χωρών σε υποστήριξη της Νοτιοαφρικανικής πρωτοβουλίας.

Μπορεί η απόφαση του Δικαστηρίου να αναμένεται σε μεγάλο βάθος χρόνου, όμως προσωρινή διαταγή του είναι πιθανή εντός εβδομάδων: ασφαλώς και δεν θα δεσμεύει το Ισραήλ, όμως οι χώρες που στηρίζουν ανεπιφύλακτα ή έστω με μισή καρδιά την δράση του καθεστώτος Νετανιάχου φθίνουν. Καθημερινά πλέον.

Την ίδια στιγμή, όλη η διεθνής συζήτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλάζει μέρα-με-την-ημέρα τονικότητα. Και τούτο ενώ η ρωσική επίθεση ανεβάζει ταχύτητα/ένταση στις πυραυλικές επιθέσεις της, όσο κι αν η Ουκρανία βελτίωσε την θέση της στην Μαύρη Θάλασσα. Πέρα και πάνω από την αμερικανική εσωτερική εμπλοκή στο θέμα της στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας προς το Κίεβο, πέρα και από την αντίστοιχη ευρωπαϊκή ανάσχεση (λόγω Βίκτορ Όρμπαν, αλλ’ όχι μόνο…) λειτουργεί πλέον κύμα πιέσεων προκειμένου να επιδιωχθεί κάποιας μορφής επανάληψη διαπραγματεύσεων Κιέβου-Μόσχας. Η αντίληψη περί Ουκρανίας ως προπυργίου άμυνας της Δύσης, συνολικά, κατά της Ρωσίας υποχωρεί – αν μη τι άλλο όσο αναδεικνύεται η (συνειδητή;) αναποτελεσματικότητα των διαδοχικών πακέτων κυρώσεων κατά της Μόσχας. Η προωθούμενη ιδέα για χρήση (skimming) των παγωμένων Ρωσικών περιουσιακών στοιχείων εις χείρας Δυτικών τραπεζών για την χρηματοδότηση της Ουκρανίας κινδυνεύει να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα υποτίθεται ότι θα λύσει. Η αντίληψη περί «σωστής πλευράς της ιστορίας» χλωμαίνει.

Και, σε αυτό το συνολικό φόντο αποσταθεροποίησης, διεξάγονται το Σάββατο σε βουλευτικές και – κυρίως – προεδρικές εκλογές στην Ταϊβάν. Όπου συνεχίζει μεν να προηγείται η σημερινή κυβερνητική παράταξη του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος που είναι πλησιέστερη στην λογική ανεξαρτησίας/μεγαλύτερης απόστασης από την Κίνα σε σχέση με την προσεγγιστική λογική του Κουόμιντάνγκ, όμως τόσο οι κινήσεις έντασης από πλευράς Πεκίνου (παράδειγμα: έρευνες κατά της μεγάλης Ταϊβανέζικης Foxconn για την λειτουργία της στην Κίνα) ή πάλι με τοποθετήσεις του Προέδρου Σι για «αναπόφευκτη επανένωση» με την Ταϊβάν (με την στρατιωτική διάσταση μη αποκλειόμενη), ήρθαν παράλληλα με την τοποθέτησή του ότι «μόνον η συνεργασία μπορεί να αποδώσει αμοιβαίο όφελος». Αυτά, μαζί λαμβανόμενα, δημιουργούν αληθινή αβεβαιότητα για την έκβαση των εκλογών. Ακόμη περισσότερο, όμως, για τις επιπτώσεις της «επόμενης μέρας».

Υποτίθεται ότι το «να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς» αποτελεί κατάρα για την Κινεζική θυμοσοφία. Αλλά… σε ενδιαφέροντες καιρούς ζούμε όλο και περισσότερο, εγκατεστημένοι σε παγκόσμια αποσταθεροποίηση.