Επί δεκαετίες οι υπολογιστές ανέτρεπαν τα δεδομένα στις «βαρετές» δουλειές, τώρα η τεχνητή νοημοσύνη έρχεται να αναστατώσει αυτές με την περισσότερη λάμψη. Το Χόλιγουντ βρισκόταν σε αδιέξοδο για μισό χρόνο, ώσπου τα στούντιο συμφώνησαν στις 8 Νοεμβρίου να παρέχουν στους κινηματογραφικούς σταρ προστασία από τους «ρομποτικούς» ανταγωνιστές τους.

Αυτή τη βδομάδα, εν ζωή καλλιτέχνες παραγκωνίστηκαν από τα μουσικά charts από έναν νεκρό Beatle, που «αναστήθηκε» από την τεχνητή νοημοσύνη. Ηθοποιοί όπως η Σκάρλετ Γιόχανσον και συγγραφείς όπως ο Τζον Γκρίσαμ μηνύουν εταιρείες τεχνολογίας για τη μη εξουσιοδοτημένη χρήση της εικόνας και των γραπτών τους.

«Οι αστέρες μπορεί να ανησυχούν ότι η τεχνητή νοημοσύνη κλέβει τη δουλειά τους και δίνει σε λιγότερο ταλαντούχους καλλιτέχνες τη δυνατότητα να «αρπάξουν» το κοινό τους. Στην πραγματικότητα, όμως, οι διάσημοι που διαμαρτύρονται πιο ηχηρά για τη νέα τεχνολογία είναι αυτοί που θα επωφεληθούν περισσότερο», σχολιάζει ο Economist σημειώνοντας πως η τεχνητή νοημοσύνη, αντί να αποδυναμώνει τη απήχηση των σταρ, θα κάνει τις διασημότητες πιο… διάσημες από ποτέ, δίνοντάς τους πρόσβασε σε όλες τις αγορές, σε όλες τις μορφές, ανά πάσα στιγμή.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η τεχνολογία αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού στο λαμπρό πεδίο της δόξας. Το φαινόμενο των «αστέρων» έχει τις απαρχές του στον 18ο αιώνα, όταν η διάδοση της ανάγνωσης έθεσε για πρώτη φορά τις βάσεις για διασημότητα.

Ο κινηματογράφος και το ραδιόφωνο είχαν θεωρηθεί αρχικά «απειλή» για τους σταρ, οι οποίοι ανησυχούσαν ότι οι ζωντανές εμφανίσεις τους θα υποτιμούνταν. Στην πραγματικότητα, αυτές οι τεχνολογίες εγκαινίασαν την εποχή των σούπερ σταρ, όρος που επικράτησε τη δεκαετία του 1920.

Με παρόμοιο «πανικό» υποδέχτηκαν αργότερα την εφεύρεση της τηλεόρασης, που είχε οδηγήσει στην τελευταία (προτελευταία πλέον) μεγάλη απεργία του Χόλιγουντ, το 1960. Και πάλι, όμως, η νέα τεχνολογία έκανε τους διάσημους ακόμα πιο διάσημους, βάζοντάς τους σε κάθε σαλόνι. Και στη δεκαετία που ακολούθησε οι άνθρωποι άρχισαν για megastars, μεγα-αστέρες.

Καθώς το περιεχόμενο που παράγεται από την τεχνητή νοημοσύνη κατακλύζει τον χώρο της ψυχαγωγίας, ο «σκληρά εργαζόμενος» λαός του Μαλιμπού ανησυχεί για άλλη μια φορά ότι η φήμη του θα αποδυναμωθεί – και πάλι, το αποτέλεσμα είναι πιθανό να είναι ακριβώς το αντίθετο.

Omnistars

Ένα από τα παράδοξα της εποχής του διαδικτύου είναι ότι, ενώ οι μεταφορτώσεις στο YouTube, το TikTok και τις υπόλοιπες πλατφόρμες δημιουργούν έναν παράλληλο όγκο σχετικού περιεχομένου από απλούς και άσημους χρήστες, οι μεγαλύτερες επιτυχίες των μεγαλύτερων καλλιτεχνών γίνονται ακόμη μεγαλύτερες. Ο αριθμός των μουσικών που κερδίζουν πάνω από 1.000 δολάρια το χρόνο σε δικαιώματα στο Spotify έχει υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία έξι χρόνια, αλλά ο αριθμός των μουσικών που κερδίζουν πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο έχει πενταπλασιαστεί. Καθώς το περιεχόμενο για πιο niche κοινά ευδοκιμεί – ήχοι της θάλασσας, σφυρίγματα και κάθε είδους εκκεντρικότητες- η Τaylor Swift κάνει στην πιο προσοδοφόρα συναυλιακή περιοδεία στην ιστορία. Είναι οι καλλιτέχνες της μεσαίας κατηγορίας που υποφέρουν.

Παρόμοια μοτίβα παρατηρούνται σε όλο το «σύμπαν» της ψυχαγωγίας. Ο αριθμός των ταινιών μεγάλου μήκους που κυκλοφορούν κάθε χρόνο έχει διπλασιαστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες και τα μεγαλύτερα μπλοκμπάστερ έχουν ταυτόχρονα διπλασιάσει το μερίδιό τους στο συνολικό box office. Η «παλίρροια» των βιβλίων – αυτοεκδόσεων δεν έχει μειώσει τις πωλήσεις των διασμότερων συγγραφέων. Σε έναν «ωκεανό» επιλογών, το κοινό βασίζεται περισσότερο στις συστάσεις, τόσο του αλγόριθμου, όσο και γνωστών, που το κατευθύνουν προς το πιο δημοφιλές περιεχόμενο.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη υπόσχεται ακόμη περισσότερες επιλογές, και συνεπώς ακόμη υψηλότερο κόστος αναζήτησης για το κοινό, το οποίο θα συνεχίσει να στρέφεται προς τη «χούφτα» των αστέρων που φιγουράρουν στην κορυφή.

Το Α.Ι. θα δώσει σε αυτούς τους μεγα-αστέρες τη δυνατότητα να είναι πραγματικά πανταχού παρόντες (omnistars) για τους θαυμαστές τους. η μεταγλώττιση με τη βοήθεια του Α.Ι. επιτρέπει ήδη σε ηθοποιούς και podcasters να μιλούν σε ξένα ακροατήρια άμεσα και με τη δική τους φωνή. Σύντομα θα αποτελεί τη νόρμα και για τα βίντεο που θα μοντάρονται με τέτοιο τρόπο ώστε τα χείλη τους να συγχρονίζονται με τις μεταφράσεις. Οι περιζήτητοι ηθοποιοί είναι πιθανό να έχουν ακόμα περισσότερες ευκαιρίες επειδή το Α.Ι. καταργεί το αιώνιο πρόβλημα του Χόλιγουντ με τα γεμάτα προγράμματα, επιτρέποντας στους αστέρες να παίζουν ο ένας δίπλα στον άλλο ενώ χωρίς να βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Το ψηφιακό μπότοξ θα παρατείνει ακόμα τη διάρκεια ζωής των ηθοποιών και θα τους επιτρέψει ακόμη να εμφανίζονται μετά θάνατον. Η Disney απέκτησε τα δικαιώματα για τη φωνή του 92χρονου Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, ώστε ο Νταρθ Βέιντερ να μπορεί να τρομάζει τα παιδιά για τις επόμενες γενιές.

Τα πάντα, παντού, ταυτόχρονα

Οι αστέρες θα μπορούν επίσης να παίζουν για τους θαυμαστές τους με νέες μορφές που μόλις τώρα αρχίζουν να εμφανίζονται. Τα άβαταρ των ABBA που γεμίζουν μια αρένα του Λονδίνου επτά φορές την εβδομάδα και τα chatbots με τις φωνές των διασημοτήτων που λάνσαρε πρόσφατα η Meta, είναι μόνο μια πρόγευση από τους τρόπους με τους οποίους οι μεγαλύτεροι αστέρες θα μπορούν να ικανοποιήσουν τους θαυμαστές τους και να τους εκμεταλλευτούν οικονομικά.

Αυτές οι ευκαιρίες συνοδεύονται από όρους. Οι καλλιτέχνες έχουν δίκιο να ανησυχούν για τα πνευματικά δικαιώματα, τα οποία πρέπει να προστατευθούν, αν δεν θέλουμε να γίνει η Τεχνητή Νοημοσύνη μια νομιμοποιημένη μορφή πειρατείας. Οι τεχνολογίες του παρελθόντος δεν διέφεραν ως προς αυτό: η τυπογραφία οδήγησε στους πρώτους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων τον 18ο αιώνα- οι αμοιβές για τα πνευματικά δικαιώματα αναπροσαρμόστηκαν τη δεκαετία του 1960 για να αποζημιωθούν οι ηθοποιοί της μεγάλης οθόνης των οποίων η δουλειά προβαλλόταν στην τηλεόραση – η μουσική ελευθερία που εξασφάλισαν εταιρείες όπως το Napster στις αρχές του αιώνα έδωσε τελικά τη θέση της σε συμφωνίες μεταξύ των streamers και των δισκογραφικών εταιρειών. Οι δημιουργοί περιεχομένου έχουν εύλογα ερωτήματα σχετικά με τις άδειες χρήσης και τις πληρωμές. Μέχρι να απαντηθούν, το Α.Ι. θα είναι μια νομική Άγρια Δύση.

Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι πώς η εποχή των πανταχού παρόντων σταρ θα επιδράσει στο κοινό. Ο κίνδυνος είναι η πλήξη. Το Α.Ι. είναι εξαιρετικό στο να αναμειγνύει και να αναμασά παλιό υλικό, αλλά λιγότερο καλό στο να δημιουργεί παλμό που ανεβάζει τους σφυγμούς. Αυτό, προς το παρόν, παραμένει μια ανθρώπινη ειδικότητα. Η παραγωγή της Τεχνητής Νοημοσύνης μπορεί ωστόσο να προσελκύσει τα κινηματογραφικά στούντιο, τις δισκογραφικές εταιρείες και άλλους μεσάζοντες της καλλιτεχνικής δημιουργίας, οι οποίοι προτιμούν να ελαχιστοποιούν το ρίσκο επαναλαμβάνοντας σε δοκιμασμένες ιδέες. Το Χόλιγουντ ήδη προτιμά τα franchises από τις νέες δουλειές: δείτε την έξαρση των sequels και των reboots στο box office. Ένας Λουκ Σκάιγουοκερ σε νεότερη ηλικία πρωταγωνιστεί στο τελευταίο spin-off της Disney για τον «Πόλεμο των Άστρων». Προς το παρόν, το κοινό εντυπωσιάζεται από τέτοια τεχνάσματα. Μπορεί να το βαρεθούν πολύ πριν το «Fast and Furious 94».

Ωστόσο, η αγορά της ψυχαγωγίας αυτορυθμίζεεται σε μεγάλο βαθμό.Το κοινό έχει τη δύναμη να καταδικάζει στην αφάνεια τις παλιές δόξες, όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι σταρ. Και μπορεί η ψυχαγωγία με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης να εξαπλώνεται, αλλά οι «καταναλωτές θεαμάτων εξακολουθούν να απολαμβάνουν το ανθρώπινο δράμα.Ο αθλητισμός, ίσως το πιο ανθεκτικό είδος θεάματος, καταγράφει εκτόξευση των αξιών (εν τω μεταξύ, κανείς δεν παρακολουθεί σκάκι με αντιπάλους υπολογιστές, παρότι τα καλύτερα προγράμματα του θα μπορούσαν να νικήσουν οποιονδήποτε άνθρωπο).

Η τεχνητή νοημοσύνη θα πολλαπλασιάσει τις επιλογές για ψυχαγωγία, με πιο εξειδικευμένες υπηρεσίες και εξατομικευμένο περιεχόμενο.

Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, το κοινό θα «βομβαρδίζεται» από μια χούφτα πανταχού παρόντων σταρ, από την Τέιλορ Σουίφτ μέχρι τον Νταρθ Βέιντερ. Αλλά θα του είναι πιο εύκολο από ποτέ να αλλάξει κανάλι.

©The Economist. Μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε από την Economia Media Α.Ε., έπειτα από ειδική άδεια. Το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο βρίσκεται στο www.economist.com