Δυο ποσοστά – 65% και 60% – καθώς και ένα πρώτο πολιτικό αντανακλαστικό είναι εκείνα που θα χρησίμευε να συγκρατήσει κανείς, αν ενδιαφέρεται να αρχίσει να κατανοεί τι σημαίνει (και να φαντασθεί πού οδηγεί) το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ταϊβάν. Που έφερε/κράτησε για τρίτη 4ετία στην εξουσία το κόμμα DPP με ηγέτη πλέον τον Λάι Τσινγκ-τε (γνωστό και ως Ούλλιαμ Λάι, και σ’ αυτό θα άξιζε να σταθεί επίσης κανείς…).

65% είναι κατά τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις – με ό,τι μπορεί, βέβαια, να δείχνουν οι δημοσκοπήσεις σ’ ένα κοινωνικό και πολιτικό φόντο όπως της Ταϊβάν – το ποσοστό των πολιτών του νησιού των 23,5 εκατομμυρίων που βρίσκεται σε 1.100 ναυτικά μίλια απόσταση από την ηπειρωτική Κίνα του 1.400 εκατομμυρίων ψυχών, το οποίο αντιλαμβάνεται/θεωρεί τον εαυτό του «Ταϊβανέζο». Δυο και πάντως τρεις δεκαετίες νωρίτερα, μόνον 25-30% έδινε αυτή την απάντηση: η μεγάλη πλειοψηφία αυτοκαθοριζόταν ως «Κινέζος-Ταϊβανέζος». Μονοψήφιο ποσοστό δήλωνε «Κινέζος». (Να σημειωθεί εδώ ότι ελεύθερες εκλογές στην Ταϊβάν/επισήμως «Δημοκρατία της Κίνας» διεξήχθησαν το 1996 για πρώτη φορά).

Τώρα, 60% είναι το άθροισμα των ποσοστών των δυο κομμάτων – ΚΜΤ (Κουομιντάνγκ) και ΤΡΡ (που υποψήφιοί τους είχαν αντιταχθεί στον με 40,1% των ψήφων νικητή, τον Λάι Τσινγκ-τε του DPP. Αυτό δεν ακυρώνει με τίποτε την επικράτηση του Λάι και την τρίτη θητεία του DPP (η μέχρι τώρα Πρόεδρος Τσάι Ινγκ-ουέν δεν είχε νομικά την δυνατότητα να επιδιώξει, η ίδια, τρίτη θητεία). Ας σημειωθεί ότι μέχρι κάποιους μήνες πριν τις κάλπες, το Κουομιντάνγκ (το ιστορικό κόμμα που «ίδρυσε» την Δημοκρατία της Κίνας όταν ο Στρατάρχης Τσάνγκ Κάι-σεκ, οι δυνάμεις του οποίου ηττήθηκαν από τους κομμουνιστές του Μάο Τσε-τουνγκ, «πέρασε απέναντι» τα Στενά της Ταϊβάν και εγκαθίδρυσε εκεί το καθεστώς του) του Χου Γιου-ιχ και το ΤΡΡ του πρώην δημάρχου της πρωτεύουσας Ταϊπέι Κο Ουέν-είχε επιχειρηθεί να συγχωνευθούν, ακριβώς για να υπερισχύσουν του – εθνικιστικού, με αποχρώσεις οπαδού της θεσμικής ανεξαρτησίας – DPP. Όμως κάτι τέτοιο δεν κατορθώθηκε. Στις κάλπες το –  πλησιέστερο στις θέσεις Πεκίνου – ΚΜΤ έλαβε 33,5% της λαϊκής ψήφου, ενώ το ενδιάμεσης στάσης ΤΡΡ το 26,5%

Στο σημείο αυτό να κάνουμε μιαν ενδιάμεση στάση στο γεγονός ότι τόσο ο Χου Γιου-ιχ όσο και ο Κο Ουέν-γι προέβησαν σε δηλώσεις αποδοχής του αποτελέσματος ώρες προτού ο Λάι Τσινγκ-τε ανακοινώνει την επικράτησή του. Ίσως εδώ αξίζει μια ακόμη ενδιάμεση στάση: ο Ουίλλιαμ Λάι (γιατί έτσι, με δυτικότροπη εκφορά του ονόματός του έγινε ευρύτερα γνωστός) κατάγεται από οικογένεια ανθρακωρύχων μάλιστα ο πατέρας του πέθανε από δηλητηρίαση  μονοξειδίου του άνθρακος ενώ εργαζόταν σε ορυχείο. Τα παιδιά μεγάλωσε με κόπο η μάνα τους. Οπότε ο μετέπειτα γιατρός της κοινωνικής ιατρικής, με μάστερ από το Χάρβαρντ (όθεν το όνομα Ουίλλιαμ) εν συνεχεία πολιτικός, Πρωθυπουργός και εν τέλει Αντιπρόεδρος Λάϊ δεν είχε απλή διαδρομή ζωής…

 Άλλη μια υποσημείωση: το DPP επεκράτησε στις Δυτικές επαρχίες της Ταϊβάν» («εκεί που βλέπουν Κίνα»), το Κουομιντάνγκ και το ΤΡΡ στην πρωτεύουσα και την ανατολική πλευρά.

Τώρα;

Ο νέος πρόεδρος θα αναλάβει καθήκοντα τον Μάιο. Μέχρι τότε, με φόντο βέβαια τις δηλώσεις στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Κινέζου οροέδρου Σι Τζινπινγκ ότι η ένωση της Ταϊβάν με την Κίνα «είναι αναπόφευκτη» και υπό την σκιά των ασκήσεων του Κινεζικού Ναυτικού στα Στενά της Ταϊβάν μετά την πολύκροτη επίσκεψη  της προέδρου της Βουλής των ΗΠΑ Νάνσι Πελόζι (2022), θα αναζητούνται από τον νέο πρόεδρο και το DPP οι ισορροπίες στις σχέσεις με το Πεκίνο. Στον επινίκιο λόγο του, ο Λάι φρόντισε να απευθύνει έκκληση για «ανταλλαγές και συνεργασία» με την Κίνα, σε μια λογική «αξιοπρέπειας και ισότητας» και με πρόθεση να «αντικατασταθεί η αντιπαράθεση με τον διάλογο». Αρκεί αυτό ως κλάδος ελαίας;

Με δεδομένη πάντως την επίσημη τοποθέτηση της Κίνας ότι «ανεξαρτήτως του [εκλογικού] αποτελέσματος δεν μεταβάλλεται το βασικό γεγονός ότι η Ταϊβάν είναι μέρος της Κίνας, ενώ μόνον μια Κίνα υπάρχει στον κόσμο», μόνον ευθύγραμμη δεν δείχνει να προοιωνίζεται η συνέχεια.