Ούτε οριακή, ούτε πολύ περισσότερο νικηφόρα για την Κάμαλα Χάρις ήταν η εκλογική μάχη που, όσο περνούν οι ώρες, αποδεικνύεται “landslide” για τον πρώην – και επόμενο – πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος με την παρουσία του και μόνο απέδειξε πως οι ψηφοφόροι ούτε για τη Δημοκρατία κόπτονται όσο δηλώνουν, ούτε και για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ίδια τους τη χώρα – τουλάχιστον αν κρίνει κανείς από την αυταρχική θέση του Ρεπουμπλικανού για την κατάργηση του αυτονόητου δικαιώματος των γυναικών να ελέγχουν το σώμα τους και να αποφασίζουν για την άμβλωση ανεμπόδιστα, μέσα στα διεθνώς αναγνωρισμένα χρονικά όρια.

Οι δημοσκόποι αστόχησαν ακόμα μία φορά υποτιμώντας τη δημοφιλία του Τραμπ και τις προτεραιότητες των ψηφοφόρων που, κόντρα ακόμα και στα exit poll της τελευταίας στιγμής, φαίνεται πως κινήθηκαν πρώτιστα με γνώμονα την οικονομία της χώρας, αποδοκιμάζοντας παράλληλα τα πεπραγμένα της τετραετίας Μπάιντεν – Χάρις στον Λευκό Οίκο, όσο και αν η τελευταία θα μπορούσε να δικαιολογηθεί εν μέρει για το αποτέλεσμα, αφού παρέλαβε τη σκυτάλη όντως πολύ αργά, και αφού η κατάσταση του 81χρονου προέδρου, σε κοινή θέα, έφερνε πια σε μεγάλη αμηχανία τους Δημοκρατικούς, επιτρέποντας στους Ρεπουμπλικάνους να σχολιάζουν πως κάποιος ενδεχομένως ακατάλληλος, σε ό,τι αφορά τη διαύγεια πνεύματος, για επόμενος πρόεδρος παραμένει στον Λευκό Οίκο.

Στον πανηγυρικό λόγο του και ενώ ηγέτες από όλο τον κόσμο του στέλνουν συγχαρητήρια, ο Τραμπ ευαγγελίστηκε μία «χρυσή εποχή για τις ΗΠΑ», και επανέλαβε τη δέσμευσή του να πατάξει την παράνομη μετανάστευση σφραγίζοντας τα σύνορα. Πρόσθεσε ότι η νίκη του θα φέρει ευημερία στην Αμερική και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία του. Ο άλλοτε πολέμιός του και μελλοντικός αντιπρόεδρός του, Τζ. Ντ. Βανς, έκανε λόγο για τη «μεγαλύτερη πολιτική επιστροφή», και πατώντας πάνω στη μείζονα αγωνία των Αμερικανών για την οικονομία, διαβεβαίωσε πως οι ΗΠΑ θα πετύχουν τη «μεγαλύτερη ανάκαμψη» στην ιστορία τους.

Οι Ρεπουμπλικάνοι «κλείδωσαν» και τον έλεγχο της Γερουσίας με κρίσιμες νίκες: του Μπέρνι Μορένο στο Οχάιο, του Τζιμ Τζάστις στη Δυτική Βιρτζίνια και της Ντεμπ Φίσερ στη Νεμπράσκα. Έδρες των Ρεπουμπλικανών που οι Δημοκρατικοί ήλπιζαν να διεκδικήσουν, παρέμειναν στο κόμμα του Τραμπ – όπως αυτές του Τεντ Κρουζ στο Τέξας και του Ρικ Σκοτ στη Φλόριντα που η μάχη δεν ήταν καν οριακή.

Μάλιστα οι Ρεπουμπλικάνοι της Φλόριντα επικράτησαν και στα παράλληλα, μίνι δημοψηφίσματα που είχαν τεθεί για τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας αλλά και το ζήτημα των αμβλώσεων, με τους Δημοκρατικούς να μην συγκεντρώνουν το απαιτούμενο όριο αποδοχής (60%), μια εικόνα που προοικονομεί με τον πιο ανάγλυφο τρόπο μια ακόμα μεγαλύτερη συντηρητική στροφή σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Αν οι τάσεις επιβεβαιωθούν, το κόμμα του Τραμπ θα διατηρήσει την πλειοψηφία στη Βουλή των αντιπροσώπων, ελέγχοντας πλήρως το Κογκρέσο, με φόντο το Ανώτατο Δικαστήριο όπου, επίσης, η ισορροπία δυνάμεων, έχει από καιρό χαθεί.

2025 – 2028;

Ο Τραμπ έχει καταστήσει σαφή τη σκληρή ατζέντα του γύρω από κρίσιμα γεωπολιτικά και οικονομικά ζητήματα εδώ και μήνες, δεσμευόμενος να οπισθοχωρήσει από διεθνείς οργανισμούς και συμφωνίες.

Για το ΝΑΤΟ, ο Τραμπ είχε πρόσφατα σχολιάσει πως οι σύμμαχοι των ΗΠΑ είναι «χειρότεροι από τους αντιπάλους», και έχει εναλλάξ επιμένει σε μεγαλύτερη οικονομική συμμετοχή των κρατών μελών και οπισθοχώρηση των ΗΠΑ από τη συμμαχία. Ακόμα κι αν δεν υλοποιήσει τις απειλές του, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το σενάριο υποβάθμισης του βορειοατλαντικού συμφώνου μαζί και με άλλες «συμμαχίες» όπως αυτή με τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία που στόχο είχε τη δημιουργία μιας δύναμης αποτροπής απέναντι στην Κίνα και τη Βόρεια Κορέα.

Για τον πόλεμο της Ουκρανίας, έχει επανειλημμένα ισχυριστεί πως μπορεί να τερματίσει τη σύρραξη «μέσα σε μία ημέρα», μετά από διμερείς συναντήσεις με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τον Ρώσο ομόλογο του Βλάντιμιρ Πούτιν. «Αν είχαμε έναν πραγματικό πρόεδρο, έναν πρόεδρο που γνώριζε – που τον σεβόταν ο Πούτιν … δεν θα είχε εισβάλει ποτέ στην Ουκρανία» είχε πει πρόσφατα για τον Τζο Μπάιντεν. Οι Ουκρανοί έχουν στην παρούσα φάση κάθε λόγο να φοβούνται πως η στρόφιγγα της αμερικανικής βοήθειας θα αρχίσει να κλείνει.

Ο Τραμπ έχει διαμηνύσει πως θα επιβάλλει δασμούς στις εισαγωγές των ΗΠΑ. Προεκλογικά έχει προτείνει την εφαρμογή δασμών 60% στα κινεζικά προϊόντα, «καπέλο» 10% σε προϊόντα από άλλες χώρες του κόσμου και δασμούς στο 100% σε κάθε αυτοκίνητο που κατασκευάζεται στο Μεξικό. Ο Ρεπουμπλικάνος έχει επίσης απειλήσει το Μεξικό και με επιπλέον δασμούς, αν δεν φροντίσει να περιορίσει τις μεταναστευτικές ροές προς τις ΗΠΑ.

Σε ό,τι αφορά τη συμφωνία του Παρισίου για το Κλίμα, και τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει εκ νέου οι ΗΠΑ επί προεδρίας Μπάιντεν, ο Τραμπ έχει διαμηνύσει πως θα αποσύρει εκ νέου τη χώρα του από το σχέδιο που προβλέπει, μεταξύ άλλων, έλεγχο των ρύπων και μία σταδιακή, πράσινη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Ο Τραμπ θα μπορούσε να περιορίσει τη συνεργασία των ΗΠΑ και με οργανισμούς του ΟΗΕ, προς τους οποίους η προηγούμενη κυβέρνησή του ήταν επικριτική, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

Project 2025 

Παρά τις αποστάσεις που έχει δημοσίως πάρει, ο Τραμπ κατηγορείται πως συνηγορεί σε ένα σχέδιο «κατάληψης» του δημόσιου τομέα από υποστηρικτές του, με πρώτο βήμα ένα κύμα μαζικών απολύσεων σε νευραλγικές υπηρεσίες, που, αν υλοποιηθεί, θα δοκιμάσει την θεσμική αντοχή του αμερικανικού κράτους. 

Απελευθερωμένος από το εσωτερικό ρεπουμπλικανικό οικοσύστημα, ο μεγιστάνας είχε τον χρόνο να δημιουργήσει ένα δικό του, παράλληλο και αυτόνομο δίκτυο που, αν μετοικήσει στο δημόσιο των ΗΠΑ, θα απειλήσει το κράτος με το φάσμα της αποδιάρθρωσης.