Λίγο πριν η πανδημία Covid -19 μάς κλείσει στα σπίτια μας, ο συγγραφέας Philip Seargeant αναρωτήθηκε προς τα πού «βαδίζουν» οι γλώσσες των ανθρώπων, και πόσο πολύ θα αλλάξει ο τρόπος επικοινωνίας μας. Η συνθήκη των lockdown βοήθησε στην έρευνά του που δεν περιορίστηκε στην τετριμμένη παντοδυναμία των social media.

Οι αλλαγές που έρχονται άλλωστε είναι πιθανό να αποδειχτούν εκθετικά πιο επιδραστικές: από την άνοδο της τεχνητής νοημοσύνης και την αυτόματη μεταγλώττιση σε πραγματικό χρόνο που ίσως καταργήσει την ανάγκη εκμάθησης ξένων γλωσσών, μέχρι τα εγκεφαλικά εμφυτεύματα της Neuralink που υπόσχονται σχεδόν «τηλεπαθητική» επικοινωνία, ο ειδικός σε θέματα γλώσσας και επικοινωνίας διερεύνησε πώς ο προφορικός και ο γραπτός λόγος μετεξελίσσονται από τις νέες τάσεις στην επικοινωνία. Όπως ομολογεί, μιλώντας στην Οικονομική Επιθεώρηση, είχε σχεδόν ολοκληρώσει το γράψιμο όταν έκανε το ντεμπούτο του στο Διαδίκτυο το Chat GPT και, γρήγορα, αναγκάστηκε να αναθεωρήσει ορισμένα κομμάτια του βιβλίου του.

Οι γλώσσες μεταλλάσσονται ούτως ή άλλως με την πάροδο του χρόνου. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις αλλαγές του παρελθόντος για να εκτιμήσουμε τι θα συμβεί στο μέλλον; Ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν τη δομή μίας γλώσσας;



Οι γλώσσες αλλάζουν διαρκώς, αυτό ισχύει. Και αλλάζουν αρκετά δραματικά. Ας εξετάσουμε για παράδειγμα τα αγγλικά. Αν κοιτάξετε πώς τα μιλούσαν πριν από χίλια χρόνια, είναι σχεδόν αδύνατο για κάποιον σήμερα να καταλάβει τι έλεγαν. Ή πριν 500 χρόνια επίσης. Και οι δύο βασικοί παράγοντες που επιδρούν στη γλώσσα είναι αφενός οι αλλαγές στην κοινωνία, ιδίως οι αλλαγές στις ομάδες που μετακινούνται – οι άνθρωποι που μετακινούνται, που αναμειγνύονται ή που επιβάλλουν τη γλώσσα τους στους άλλους – και αφετέρου, η τεχνολογία, που ήταν πάντα ένας μοχλός αλλαγής της γλώσσας. Μεταμορφώνει εντελώς αυτό που θεωρούμε δεδομένο ως γλώσσα. Έτσι, αν, συνυπολογίσουμε τεχνολογίες που σχετίζονται με το αλφάβητο και την εφεύρεση της γραφής, αυτά άλλαξαν εντελώς τη φύση της γλώσσας, λόγω του τρόπου με τον οποίο μπορούμε πλέον να τη χρησιμοποιήσουμε. Καθώς λοιπόν βλέπουμε τεράστιες τεχνολογικές αλλαγές, έχουν λόγους να περιμένουμε και πάλι μεγάλες αλλαγές στο εγγύς μέλλον.

Από τον Γουτεμβέργιο στο Διαδίκτυο

Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα για το πώς η γλώσσα άλλαξε εξαιτίας της τεχνολογίας;

Ας δούμε για παράδειγμα την τυπογραφική πρέσα. Η τυπογραφία επέτρεψε στους ανθρώπους να τυποποιήσουν τις γλώσσες. Πριν την εφεύρεσή της υπήρχε πολύ μεγαλύτερη ποικιλία διαλέκτων σε διαφορετικές περιοχές και διαφορετικές κοινότητες. Με την τυπογραφία ήρθε μία γενικότερη διάδοση και ξεκίνησε η διαδικασία της τυποποίησης για το τι «μετράει» ως αγγλικά, ως ελληνικά, ως γαλλικά.
 Έτσι η τεχνολογία επέτρεψε στους ανθρώπους να εκτυπώνουν πράγματα που διαδίδονταν σε διάφορες περιοχές και «όλοι» στη συνέχεια έπρεπε να είναι σε θέση να κατανοούν τα κείμενα αυτά. Αυτό οδήγησε στην τυποποίηση. Θέλω να δώσω και ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα: η παγκοσμιοποίηση, η οποία τροφοδοτείται από διαφορετικές τεχνολογίες, ενισχύεται από τεχνολογίες επικοινωνιών όπως το Διαδίκτυο, αλλά και από τα διεθνή, αεροπορικά ταξίδια. Η δυναμική τους επιτρέπει σε ορισμένες γλώσσες να χρησιμοποιούνται σε πολύ πιο μεγάλη, παγκόσμια κλίμακα. Έτσι η εξάπλωση της αγγλικής γλώσσας και η σημερινή ανάδειξή της σε παγκόσμια γλώσσα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις διαφορετικές τεχνολογίες που επιτρέπουν την εξάπλωση των ανθρώπων που τη μιλούν.

Η αυγή της ΑΙ, το τέλος της Βαβέλ

Μιλάτε για την τυποποίηση και την εξάπλωση της αγγλικής γλώσσας σε όλο τον κόσμο. Οδεύουμε, όμως, παράλληλα προς έναν κόσμο με λιγότερες γλώσσες;

Ναι, αυτό είναι το μοτίβο που παρατηρείται. Ο αριθμός των γλωσσών στον κόσμο τώρα, νομίζω ότι είναι μεταξύ 6.000 και 7.000. Και πολλές από αυτές πεθαίνουν, εν μέρει εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης, εν μέρει εξαιτίας των αλλαγών στον τρόπο οργάνωσης των κοινοτήτων. Νομίζω ότι το πραγματικά ενδιαφέρον ερώτημα αυτή τη στιγμή, όμως, είναι πώς πρόκειται να επιδράσει η σύγχρονη τεχνολογία σε αυτό, αν η τεχνητή νοημοσύνη θα ενισχύσει αυτό το μοτίβο ή αν θα επιτρέψει τη διάσωση των υπό εξαφάνιση γλωσσών. Είναι μία διττή διαδικασία σε εξέλιξη. Είμαστε πάρα πολλοί. Τα αγγλικά ως γλώσσα είναι πιο «κραταιά» από ποτέ, αλλά ταυτόχρονα, υπάρχουν τεχνολογίες που βοηθούν στη διατήρηση των μειονοτικών γλωσσών. Tο επόμενο βήμα είναι η αυτόματη μετάφραση. Έτσι, για παράδειγμα, θα μπορούσα να σας μιλάω στα αγγλικά, εσείς να μιλάτε ελληνικά και ο υπολογιστής να μεταφράζει διαρκώς και για τους δυο μας. Δεν θα χρειάζεται να μου μιλάτε αγγλικά. Πώς θα επιδράσει αυτό στην κοινωνία σε 5, 10 ή 20 χρόνια; Με την πάροδο του χρόνου θα διατηρήσουμε τις δικές μας τοπικές γλώσσες ή όλα θα ομογενοποιηθούν απλά με διαφορετικό τρόπο; Μένει να αποδειχθεί.

Η αυτόματη μετάφραση φέρνει στο νου τα babelfish, τα  μυθιστορηματικά, μικροσκοπικά ψάρια που έμπαιναν στα αυτιά των ηρώων και μετέφραζαν σε πραγματικό χρόνο, στο βιβλίο κωμικής επιστημονικής φαντασίας του Ντάγκλας Ανταμς «Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ». Είναι η ΑΙ μετάφραση το τέλος των διερμηνέων και των μεταφραστών; Θα είναι περιττοί στα επόμενα πέντε χρόνια;

Ως ένα επίπεδο νομίζω ότι θα είναι περιττοί, αλλά σε ορισμένες εργασίες θα είναι απαραίτητοι. Νομίζω ότι πλησιάζει μια σοβαρή, μία δυνητικά πολύ μεγάλη αλλαγή, όχι μόνο στον τρόπο που μιλάμε μεταξύ μας, αλλά και στον τρόπο που συσχετιζόμαστε. Διότι μία από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μεταφραστές και οι διερμηνείς δεν είναι τόσο η γλώσσα όσο η κουλτούρα. Είναι η έκφραση πολιτισμικών θεμάτων, αναφορών και αξιών που είναι κωδικοποιημένες στη γλώσσα  και στον τρόπο που επικοινωνούμε. Αυτό το σκέλος, προς το παρόν, είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο για τη μηχανική μετάφραση. Έτσι, ελπίζουμε ότι οι πραγματικοί μεταφραστές θα συνεχίσουν να είναι απαραίτητοι. Και ας μην ξεχνάμε ότι φτάσαμε στη μηχανική μετάφραση μόνο χάρη στους… ανθρώπινους μεταφραστές. Όλα τα δεδομένα που χρησιμοποιεί η μηχανική μετάφραση συλλέγονται από μεταφραστές, οπότε αυτή τη στιγμή υπάρχει αυτό το είδος συμβιωτικής σχέσης.

Εμφυτεύματα

Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο που πρότεινε ότι στο μέλλον θα μπορούσαμε να ακούμε τη μουσική απευθείας «μέσα» στον εγκέφαλό μας. Θα μπορούσε, όντως, κάτι τέτοιο να γίνει εφικτό χάρη σε προόδους όπως η πρόσφατη διασύνδεση ανθρώπινου εγκεφαλού – ασύρματου τσιπ; Υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να μιλάμε στο μέλλον… «τηλεπαθητικά;»

Αυτή είναι σίγουρα η φιλοδοξία των ανθρώπων της Silicon Valley. Για παράδειγμα το πρότζεκτ της Neuralink του Ίλον Μασκ. Νομίζω πήρε αυτή την ιδέα της τηλεπάθειας και φαντάζεται ότι αυτό θα συμβεί. Όμως, είμαστε πολύ μακριά από αυτό, αυτή τη στιγμή μπορείτε με μία τέτοια διεπαφή τσιπ – εγκεφάλου, απλώς να πληκτρολογήσετε, πολύ αργά. Έτσι, οι άνθρωποι που είναι παράλυτοι μπορούν να επικοινωνούν εν μέρει με αυτόν τον τρόπο. Και είναι βέβαια και το ζήτημα της χειρουργικής επέμβασης. Μιλάμε για πραγματικά εγκεφαλικά εμφυτεύματα, κάτι που πολύ δεν ήθελαν να κάνουν. Νομίζω ότι ένα από τα μεγάλα προβλήματα με πολλές από αυτές τις ιδέες που ξεπηδούν από τη Silicon Valley και από τους επιχειρηματίες της τεχνολογίας σε όλο τον κόσμο, είναι ότι έχουν μια αρκετά απλοϊκή ιδέα για το τι είναι η γλώσσα και η επικοινωνία. Δεν είναι ότι απλά έχω μια σκέψη και μετά αυτή η σκέψη, μέσω της γλώσσας, καταλήγει στο «απέναντι» κεφάλι. Δεν συμβαίνει αυτό. Ενα σωρό άλλα πράγματα συμβαίνουν ταυτόχρονα. Μπορώ να σας δω, ή να σας φανταστώ, να παρατηρήσω το πρόσωπό σας ή το σώμα σας. Μπορώ να αλλάξω αυτό που λέω ανάλογα με όλους αυτούς τους παράγοντες. Οπότε είναι ένα μείγμα. Η γλώσσα δεν είναι απλώς η επικοινωνία μιας έτοιμης ιδέας σε ένα άλλο άτομο, που φαίνεται να είναι η πρόταση ή η πεποίθηση που έχουν άνθρωποι όπως ο Ίλον Μασκ. Πολλές φορές όταν μιλάμε, δεν ξέρουμε ούτε εμείς τι θέλουμε να πούμε, μέχρι τη στιγμή που το λέμε. Και ακόμα και όταν το λέμε, επικοινωνούμε και με άλλους τρόπους, μέρος αυτής της επικοινωνίας είναι οι μορφασμοί του προσώπου μας, οι χειρονομίες μας, η αίσθηση της ταυτότητάς μας. Όλα αυτά φαίνεται να αγνοούνται από τις εταιρείες τεχνολογίας και τους τρόπους που αντιλαμβάνονται το μέλλον της γλώσσας. Οι απλουστευτικές ιδέες περί τηλεπάθειας δεν φαίνεται να ταιριάζουν με αυτό που πραγματικά κάνουν οι άνθρωποι όταν επικοινωνούν.

Το «συντακτικό» των emojis



Βλέπουμε στον γραπτό λόγο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα μηνύματα, emojis, gifs, memes, κομμένες λέξεις. Μήπως όλα αυτά διαμορφώνουν μια νέα απλουστευμένη γραμματική και συντακτικό; Θα μιλάμε λίγο πιο απλά, ή και απλοϊκά, σε μερικά χρόνια από τώρα;

Δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι πρόκειται για έναν διαφορετικό τύπο πολυπλοκότητας. Πράγματι, η σύνταξη, η γραμματική είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία νοήματος. Αλλά το συντακτικό και η γραμματική είναι ο τρόπος με τον οποίο βάζουμε το ένα στοιχείο δίπλα στο άλλο. Τι έχει αλλάξει; 

Αυτό που μοιάζει με απλούστευση είναι απλώς μια μερική αλλαγή στη χρήση του γραπτού λόγου, αφού πια χρησιμοποιούμε τη γραφή και για μη επίσημους – τυπικούς σκοπούς, απλώς για χαλαρή συζήτηση. Έτσι, πριν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις περισσότερες φορές που χρησιμοποιούσατε τη γραφή, τη χρησιμοποιούσατε με έναν πιο επίσημο τρόπο που διέφερε από την ομιλία. Ήσασταν σε θέση να συνθέσετε κάτι, να το επεξεργαστείτε και ούτω καθεξής. Ήρθαν όμως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τώρα στέλνουμε γραπτά μηνύματα με έναν σχεδόν προφορικό σκεπτικό, που φαίνεται πιο ακατάστατο, πιο απλό και ούτω καθεξής. Επίσης ξαφνικά αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε GIFs και emojis επειδή προσθέτουν κάτι που δεν μπορεί να κάνει η γραφή, αλλά μπορεί να κάνει η ομιλία.

 Προσθέτουν για παράδειγμα ένα χαμόγελο στο τέλος της πρότασης, γκριμάτσες. Αλλά εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε τη γραφή για να γράψουμε εκθέσεις ή αναφορές, κ.λπ. Γράφουμε βιβλία τα οποία έχουν την ίδια πολύπλοκη γραμματική. Απλώς πλέον χρησιμοποιούμε τη γραφή και στα γραπτά μηνύματα για πολύ πιο απλά πράγματα, και απλοποιούμε τον τρόπο για οικονομία χρόνου, πρόκειται πια για επικοινωνία σε πραγματικό χρόνο. Οπότε νομίζω ότι σε μεγάλη κλίμακα δεν έχουμε απλοποίηση.

Το βιβλίο του Philip Seargeant κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bloomsbury

Είναι τα memes τα σύγχρονα, δυτικά «ιδεογράμματα»;

Δεν είναι εντελώς διαφορετικά από τα ιδεογράμματα, αλλά δεν είναι και ακριβώς το ίδιο. Στη γραφή, πιθανώς όλα ξεκίνησαν από εικόνες, από «εικονογράμματα». Ξέρετε, το αγγλικό αλφάβητο βασίζεται στο ρωμαϊκό αλφάβητο, το οποίο βασίζεται στο ελληνικό αλφάβητο, που στηρίχθηκε στο ασσυριακό, το οποίο πηγαίνει μας πηγαίνει με τη σειρά του πίσω στα ιερογλυφικά. Υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ των ιερογλυφικών και του αλφαβήτου που χρησιμοποιώ όταν γράφω Αγγλικά. Τα memes και τα gifs και όλα αυτά τα πράγματα είναι δυνατότητες που έχουμε τώρα λόγω της ψηφιακής τεχνολογίας. Αλλά δεν αντικαθιστούν το αλφάβητο,  όμως το συμπληρώνουν. Είναι διαφορετικοί τρόποι να εκφράσουν το νόημα. Το οπτικό κομμάτι ήταν πάντα μέρος του τρόπου επικοινωνίας με τη γλώσσα.

Η συντομογραφία των Star Wars

Πώς επηρεάζει η ποπ κουλτούρα τις έννοιες μιας γλώσσας; Τα Star Wars και το 1984 του  Τζορτζ Όργουελ, για παράδειγμα;

Ένα πολύ μεγάλο μέρος της γλώσσας είναι πολιτισμικό. Έχει να κάνει με μια κοινή κουλτούρα, μια κοινή κατανόηση του κόσμου που έχουμε στις κοινότητες. Και χρησιμοποιούμε διαφορετικούς τύπους συμβόλων και διαφορετικούς τύπους αναφορών, ως αναλογίες και ως μεταφορές για αυτό που προσπαθούμε κάθε φορά να πούμε. Η γλώσσα είναι εγγενώς μεταφορική, και κατ’ αυτόν τον τρόπο βασισμένη σε μια κουλτούρα που μοιράζομαι με το άτομο που επικοινωνώ. Διαπραγματευόμαστε σε αυτή την κοινή πτυχή της γλώσσας. Και έτσι μπορείτε να επιλέξετε αναφορές στην ποπ κουλτούρα ως «στενογραφία» για να επικοινωνήσετε συγκεκριμένες ιδέες. Αυτό συνέβαινε πάντα. Θέλω να πω, η χρήση της ελληνικής μυθολογίας ήταν ένας τρόπος «συντομογραφίας» για την εξήγηση σύνθετων ιδεών ή βασικών ιδεών. Η ποπ κουλτούρα είναι ακριβώς το ίδιο, απλώς πιο πρόσφατη.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ταξιδέψει στο έτος 2525 που λέει και το τραγούδι. Μπορείτε να μας σκιαγραφήσετε μία πιθανή εικόνα μιας μελλοντικής γλώσσας. Ποια θα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της; .

Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ένα από αυτά τα σημεία καμπής όπου είναι πολύ δύσκολο να προβλέψουμε ακριβώς πώς θα είναι το μέλλον, αλλά μπορούμε να με βεβαιότητα να πούμε ότι θα είναι πολύ διαφορετικό. Αν ανατρέξω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια έγιναν κυρίαρχο μέσο της επικοινωνία μας. Άλλαξαν θεμελιώδεις τρόπους με τους οποίους σχετιζόμαστε. Έχει αλλάξει την γλώσσα. Και έχει επίσης αλλάξει τον βαθμό εγγύτητας, από άποψη γεωγραφίας. Ενέτεινε συμπεριφορές όπως η πολιτική πόλωση. Η κουλτούρα του cancel, οφείλεται στο γεγονός ότι στις μέρες μας όταν γράφεις κάτι, είναι μόνιμο, μπορεί να διαβαστεί από οποιονδήποτε και μπορεί να αφαιρεθεί από το πλαίσιο του πολύ πιο εύκολα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που δημιουργήθηκαν πριν από μόλις 20 χρόνια, το έχουν ήδη καταφέρει αυτό. Νομίζω ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα κάνει το ίδιο. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε πώς. Όπως λέω, η αυτόματη μετάφραση σε πραγματικό χρόνο φαίνεται να είναι προ των πυλών. Έτσι θα φτάσουμε στο σημείο να μπορούμε να συνομιλούμε, να ανταλλάσσουμε νοήματα μεταξύ μας χωρίς να χρειάζεται να γνωρίζουμε ο ένας τη γλώσσα του άλλου. Αυτό θα είναι μια θεμελιώδης αλλαγή. Θα φτάσουμε επίσης στο σημείο όπου θα μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο ακουγόμαστε, τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουμε τους εαυτούς μας, τον βαθμό ευχέρειας με τον οποίον μιλάμε. Μπορείτε να έχετε φωνητικά άβαταρ. Αν μιλούσα μια άλλη γλώσσα, θα μπορούσα να απαλλαγώ από την ξένη προφορά μου και να μιλήσω με ένα είδος τέλειας γαλλικής προφοράς. Αυτό θα άλλαζε τη δυναμική μεταξύ μας με ενδιαφέροντα τρόπο. Έχετε λογισμικό που μπορεί φυσικά να αλλάξει το πώς φαίνεστε στην οθόνη. Πιστεύω λοιπόν ότι η επικοινωνία, με τη γλώσσα να αποτελεί κεντρικό κομμάτι της επικοινωνίας, μπορεί να αλλάξει με θεμελιώδη τρόπο, καθώς θα γίνει πολύ πιο αυτοματοποιημένη. Το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα συμβεί σε εμάς ως άτομα μέσα σε όλο αυτό, αν θα έχει νόημα. 

Έτσι, αν σας μιλάω στα ελληνικά με τέλεια προφορά Αθήνας, έχω κάνει τον εαυτό μου να φαίνεται νεότερος και έχω τεχνητή ευφράδεια, τελικά τι επικοινωνώ πια για μένα; Φτάνουμε σε αυτό το σημείο.

Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στη γλώσσα, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο σχετιζόμαστε μεταξύ μας. Και το πώς σχετιζόμαστε μεταξύ μας είναι η κοινωνία μας. Ένας τρόπος να το ερμηνεύσουμε αυτό είναι ότι ο υπολογιστής κάνει τη μισή δουλειά. Με το Chat GPT, κάνουμε λίγη δουλειά και το PC κάνει την υπόλοιπη. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε και για την ταυτότητα τώρα. Αλλά με αυτόν το τρόπο δεν είμαστε πραγματικοί. Το ίδιο συμβαίνει και με το dating, κάποιοι χρησιμοποιούν τις συμβουλές της Τεχνητής Νοημοσύνης για να γράψουν bio. Στην πραγματικότητα δεν είναι οι εαυτοί τους. 

Το σημαντικό είναι ότι δεν γνωρίζουμε ποιες θα είναι οι επιπτώσεις αυτού του γεγονότος.

Παύουμε να είμαστε αυθεντικοί..

Ναι. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όταν ξεκίνησαν, υπήρχε μια τεράστια προσδοκί θετικότητας και ιδεαλισμού γύρω από αυτά, ότι θα έφερναν τους ανθρώπους πιο κοντά. Συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Θεωρείται ότι διχάζουν, ότι προκαλούν ψευδείς ειδήσεις, πόλωση, λαϊκισμό, όλα αυτά τα πράγματα. Δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις. Και το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Θέλω να πω, τι σημαίνει αν για να προσελκύσω έναν συνεργάτη, χρησιμοποιώ τεχνητή νοημοσύνη και εκείνος χρησιμοποιεί επίσης τεχνητή νοημοσύνη. Υποθέτω ότι ένα από τα κύρια σημεία που προέκυψε από τη συγγραφή του βιβλίου είναι αυτή η ιδέα ότι σε όλη την ιστορία προσπαθούσαμε πάντα να βελτιώσουμε τη γλώσσα, προσπαθούσαμε να βελτιώσουμε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε, αλλά συχνά η επιθυμία να βελτιώσουμε τη γλώσσα βασίζεται σε μια παρανόηση του τι πραγματικά είναι η γλώσσα.

Γράφω στο βιβλίο για το μύθο του Πύργου της Βαβέλ, για την ιδέα ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα, πως το γεγονός ότι όλοι μιλάμε διαφορετικές γλώσσες είναι κάτι που πρέπει να «λυθεί». Αυτή είναι μια άποψη που διατρέχει όλους τους πολιτισμούς, παντού και σε όλη την ιστορία.Και όμως, στην πραγματικότητα, δεν είναι πρόβλημα. Έχει ένα σωρό πλεονεκτήματα και συναρπαστικές εκπλήξεις. Αν όλοι μιλούσαμε ακριβώς την ίδια γλώσσα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αυτό θα συρρίκνωνε τον πολιτισμό και την κουλτούρα σε τεράστιο βαθμό. Και ναι, μερικές φορές  προκύπτουν συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο λόγω διαφορετικών πολιτισμικών πεποιθήσεων, αλλά επίσης αυτή η ποικιλία προκαλεί γοητεία και ενδιαφέρον. Οι διαφορές αυτές διαμορφώνουν ένα τόσο μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού. Αν επιστρέψετε στον Ντάγκλας Άνταμς ένα από τα ενδιαφέροντα πράγματα που λέει, ας έχουμε στο μυαλό μας ότι είναι σάτιρα επιστημονικής φαντασίας, είναι πως το να καταλαβαίνουν οι άνθρωποι απόλυτα ο ένας τον άλλον δεν οδηγεί σε εκατό χρόνια ή χίλια χρόνια ειρήνης. Αντίθετα οδηγεί στους χειρότερους πολέμους και συγκρούσεις που έχει δει ποτέ ο κόσμος ή το σύμπαν ολόκληρο. Οπότε αντιστρέφεται αυτή η ιδέα ότι η ομογενοποίηση είναι απαραίτητα πάντα θετική.